หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2562 ลำดับที่ 35

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2562 ลำดับที่ 35
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 8 เมษายน 2562

ขอให้ทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาได้สร้างความรู้ตัว ได้เจริญสติให้มีให้เกิดขึ้นแล้วก็ทำให้ต่อเนื่องกันแล้วหรือยัง ถ้ายังก็พยายามเริ่มเสีย หลวงพ่อก็จะพยายามเตือนทุกคนทุกท่านให้น้อมเข้าไปดู รู้ใจของเรา


เรารู้ใจของเราอยู่ แต่การควบคุม การอบรมใจ การชี้เหตุชี้ผล จนใจคลายออกจากความคิดตรงนี้ไม่ค่อยจะมีกันเท่าไหร่ มีก็เพียงแค่ควบคุมบ้างได้เป็นบางครั้งบางคราว แต่ความเกิดอาการของการเกิด เวลาใจก่อตัวเกิดเริ่มต้นปรุงแต่งส่งออกไปภายนอก เรารู้เมื่อเขาเกิดแล้วหรือว่าเกิดได้ตั้งยาวแล้ว บางทีก็ไม่รู้ บางทีก็ส่งเสริม ท่านถึงให้เจริญสติเข้าไปอบรมใจบ่อยๆ เป็นเพื่อนใจของเราอยู่บ่อยๆ อบรมใจของเรา

แต่ละวันตื่นขึ้นมา ใจปกติเป็นอย่างไร ใจปกติจากขันธ์ห้าเป็นอย่างไร ใจปกติที่ปราศจากกิเลสเป็นลักษณะอย่างไร ใจที่วางว่างจากความยึดมั่นถือมั่น ใจเกิดกิเลส กิเลสหยาบหรือว่ากิเลสละเอียด เราต้องหัดวิเคราะห์ หัดสังเกตทุกเรื่อง ความเกิดของใจนั่นแหละคือกิเลสอันละเอียดที่สุด

ลักษณะของการเจริญสติ คำว่า ‘รู้ตัวอยู่ปัจจุบันทุกขณะลมหายใจเข้าหายใจออกให้ต่อเนื่อง’ เขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ แล้วก็พยายามใช้ เอาไปวิเคราะห์ แต่เวลานี้การเจริญสติให้ต่อเนื่อง ให้เข้มแข็ง ก็ยังลุ่มๆ ดอนๆ ก็เลยมีแค่เพียงศรัทธาในการทำบุญ ในการให้ทาน การสร้างบารมีส่วนอื่นนั้นมีอยู่ ทุกคนก็ได้สร้างบุญกันมาดีตั้งแต่ภพก่อนส่งมาถึงภพมนุษย์แล้วก็มีการเปลี่ยนแปลงจากเด็กเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ได้รับการศึกษา ได้รับการเล่าเรียน แล้วก็ผ่านกาลผ่านเวลา ยังสมมติให้เกิดประโยชน์

แต่ส่วนนามธรรม เรารู้อยู่แต่เพียงคิด ทำ ทำตามความคิด ทำตามอารมณ์ ไม่ได้ทำด้วยเหตุด้วยผล ด้วยสติปัญญา ก็เลยขาดการที่จะเข้าถึงทรัพย์อันใหญ่ คือความบริสุทธิ์ความหลุดพ้นทุกคนก็ปรารถนาความดับทุกข์ หาทางหลุดพ้น แต่ไม่ค่อยจะเข้าถึงให้ได้ต่อเนื่องกันก็เลยพลาดโอกาสตรงนี้ อย่าไปปิดกั้นตัวเราว่าไม่มีโอกาส ทุกคนมีโอกาส ทุกคนมีเวลา ทุกคนมีลมหายใจเหมือนกันหมด

แต่การสร้างบารมีของสมมติต้องขยันหมั่นเพียร มีความรับผิดชอบ มีความเสียสละ มีความอดทน รู้จักสร้างตบะ รู้จักให้อภัย รู้จักอโหสิกรรม มองโลกในทางที่ดี คิดดี ทำดี การกระทำของเราให้ถึงพร้อม รู้จักจัดระบบระเบียบ ระบบระเบียบในกายในใจของเรา

การเกิดของใจเป็นอย่างไร เราดับภายในไม่ได้ ออกมาทางกายทางวาจาหรือไม่ ที่ท่านบอกว่าวจีกรรม มโนกรรมแล้วก็กายกรรม ทำความเข้าใจกับศีลสมมติศีลวิมุตติ ศีลสมมติ ศีลห้า ศีลแปด ศีลสิบ ศีลพระปาติโมกข์ อันนี้ศีลสมมติที่ยังสมมติไม่ให้ถึงกับวุ่นวายกัน ทีนี้ศีลวิมุตติทางด้านจิตใจ จิตใจของเรามีความปกติ ปราศจากกิเลส ปราศจากขันธ์ห้า ปราศจากความยึดมั่นถือมั่น


สมมติเรามีอยู่ กายของเราก็มีอยู่ แต่เราก็ทำความเข้าใจ ให้แยกแยะด้วยปัญญา รู้ด้วยปัญญาบริหารด้วยปัญญา อยู่ที่ไหนก็มีความสุข ทุกคนก็ปรารถณาที่จะแสวงหาธรรม แสวงหาตัวตนของเรานั่นแหละ เจริญสติเข้าไปแสวงหาตัวตน หาใจของเรานั่นแหละ เรารู้ไม่ทันตั้งแต่ต้นเหตุเราก็รู้จักดับ จักหยุดเอาไว้

วิธีการแนวทางนั้นทุกคนคงได้ยินได้ฟังกันมามากมาย บางทีก็ฝึกหัดปฏิบัติที่โน่นที่นี่บ้าง ถ้าเราเข้าใจ เราก็เอากายของเรานี่แหละเป็นสนามรบ ตื่นขึ้นมาพิจารณาลงที่กายของเรา ลึกลงที่ใจของเรา อันนี้ส่วนรูปส่วนนาม อันนี้มีเหตุมีผล ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนแต่มีเหตุมีผล พระพุทธองค์ท่านชี้ลงที่เหตุ เหตุความเกิดของใจ เหตุการแยกการดับการคลาย การตามดูขันธ์ห้า เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาในกาย อันนี้เหตุภายใน เหตุภายนอกก็สมมติโลกธรรมที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว เพื่อยังให้สมมติได้อยู่ดีมีความสุข ไม่ถึงกับมีความลำบาก ก็ต้องพยายามกันนะ

โอกาสเปิด กาลเวลาเปิด สถานที่เปิด ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็อย่าไปทิ้งบุญ บุญมากบุญน้อย บุญใกล้บุญไกล น้อมใจของเราเข้าไปอนุโมทนาสาธุด้วย เรามีโอกาสเราก็น้อมกายของเราไปช่วย นี่เราก็จะได้มีส่วนแห่งบุญ คนเราหมดลมหายใจก็มีก็แต่เรื่องบุญกับเรื่องบาป ไม่มีเรื่องอื่นใดเลยมีแต่เรื่องบุญเรื่องบาป

ขณะที่ยังมีลมหายใจ เราก็รีบแก้ไขยังสมมติของเราให้เป็นบุญ อยู่ที่ไหนเราก็จะอยู่กับบุญ ถ้าใจของเราเป็นบุญ ทำใจให้เป็นบุญ ทำกายให้เป็นบุญ ทำใจให้เป็นพระ ทำกายของเราให้เป็นวัดเจริญสติเข้าไปเยี่ยมพระ เข้าไปอบรมใจของเราอยู่ตลอดเวลา อะไรควรละ อะไรควรเจริญ อะไรควรดำเนิน เราก็คงจะถึงจุดหมายปลายทางเข้าสักวัน ก็ต้องพยายามกันนะ

สร้างความรู้สึกรับรู้ การหายใจเข้าออกให้เชื่อมโยงให้ต่อเนื่องกันสักนิดหนึ่งก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำ


พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปศึกษาทำความเข้าใจให้รู้ทุกอิริยาบถ