หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555 ลำดับที่ 124

วันนี้อากาศครึ้มๆ สงสัยพายุจะเข้านะ จะมาถึงเราหรือเปล่าก็ไม่รู้พายุภายนอกพายุข้างนอก ฝนฟ้าก็แล้งข้าวตายกันเยอะเลย ปีนี้ได้ยินข่าวทราบข่าวน่าจะเข้ามาสักลูกสองลูกให้ต้นข้าวได้ชุ่มฉ่ำ แต่พายุข้างในมันหมุนอยู่ตลอดเวลา ต้องพยายามดูรู้ให้ทัน พายุความคิดพายุอารมณ์พายุกิเลสมันเล่นงานเราอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ตื่นขึ้นมา บางทีนอนหลับมันก็เล่นงาน ตื่นขึ้นมามันก็เล่นงานต่อแต่เราไม่รู้ กลับไปส่งเสริมมันอีกกลับไปรวมพลกับมัน มันก็เลยพาหมุนไปข้ามภพข้ามชาติไปตลอด

ตื่นขึ้นมาการเกิดของใจนั่นแหละ มันเริ่มเกิดแล้วพายุเริ่มก่อตัว บางทีก็เกิดจากตัวใจโดยตรง บางทีก็เกิดจากอาการของใจเริ่มก่อตัวรวมกันปรุงแต่งหมุนไปเรื่อยๆ เพราะว่าเราขาดสติเราขาดการเจริญสติ เจริญ​สติให้ต่อเนื่องเอาไปทำความเข้าใจ สติก็จะกลับกลายเป็นปัญญา​ ปัญญาก็แหลมคมเร็วไวขึ้นไปประหัตประหารกิเลสไปดับความเกิด ทำความเข้าใจกับชีวิตของเราทั้งส่วนรูปธรรม โลกธรรมเราก็ต้องทำความเข้าใจ นี่เพราะว่าคนเราเกิดมาได้เป็นมนุษย์ก็มีกายเนื้อ​ กายเนื้อนี่ก็เป็นส่วนรูปธรรมยังกินอยู่ขับถ่ายอยู่ เราจะบริหารกายเนื้ออย่างไรบริหารใจอย่างไร อยู่กับสังคมอย่างไรถึงจะอยู่ดีมีความสุข ระบบระเบียบขั้นพื้นฐานของเราเป็นอย่างไร เราต้องหัดวิเคราะห์

อันนี้ใกล้ๆ จะออกพรรษาแล้วอีกวันสองวันก็จะออกพรรษา วันพรุ่งนี้เป็นวันปวารณา​ออกพรรษา วันเพ็ญเดือนสิบเอ็ด​ วันเพ็ญเดือนสิบเอ็ด​ได้ปวารณา​ออกพรรษากัน ปีนี้ก็พระเราก็เยอะที่จะรอมาบวชอีกก็เยอะ ปีกลายก็เยอะเยอะทุกปี มารวมกันพี่น้องเราบวชแล้วก็อยากจะมาอยู่มาบำเพ็ญได้เท่าไรก็ดี ได้เดือน​ 2 เดือน 3 เดือน รู้จักวิธีการเจริญสติ รู้จักอดทนอดกลั้น รู้จักความเสียสละ รู้จักความอดทน อยู่กับหมู่อยู่กับคณะสิ่งที่ไม่เคยได้ทำก็ได้ทำ เก็บขยะไม่เคยเก็บก็ได้เก็บ ล้างห้องส้วมห้องน้ำไม่เคยล้างก็ต้องได้ล้าง ละทิฏฐิละมานะละความเห็นแก่ตัว มีความรับผิดชอบ มีความเสียสละได้ยังสมมติให้เกิดประโยชน์ให้กับทุกคน บางคนทำไม่เป็นก็ต้องทำ เพราะว่าอะไรเพราะต้องสร้างความรับผิดชอบ สร้างความเสียสละ ถึงจะได้เป็นแนวทางในชีวิต มีความรับผิดชอบ เพราะบางทีความเคยชินเก่าๆ อยู่ที่บ้านก็สะดวกสบายไม่ได้ลำบากมีความพร้อม

แต่ในหลักธรรมเราต้องพร้อมหมดทุกอย่าง เป็นผู้เตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา เป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน เป็นผู้ขยันหมั่นเพียร เป็นผู้มีความเสียสละ มีความอ่อนน้อมถ่อมตนอยู่ตลอดเวลา เราต้องแก้ไขปรับปรุงตัวเรา สติปัญญาทางสมมติเราก็มีเต็มเปี่ยมเป็นอัจฉริยะ สติปัญญาในทางธรรมเราต้องสร้างขึ้นมา การเจริญสติ การทำความเข้าใจให้ได้ทุกอิริยาบถ อย่าไปคิดว่าจะเอาเฉพาะธรรม เฉพาะเวลานั่ง ในชีวิตของเราทั้งชีวิตจนกระทั่งจะหมดลมหายใจเราต้องดูรู้ให้ตลอด ขณะยังไม่ถึงเวลานั้นเราก็ต้องรู้ใจของเราดูใจของเรา ขณะนี้เดี๋ยวนี้เขาเรียกว่า ‘ปัจจุบันธรรม’ ภาระหน้าที่สมมติต่างๆ เราก็ช่วยกันทำ ช่วยกันทำอันโน้นบ้างอันนี้บ้างเพื่อให้เกิดประโยชน์ ยังประโยชน์ให้กับสถานที่ แล้วก็ใครไปใครมาก็มีความสุข

ในวัดของเราก็ช่วยกันทำทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเป็นประโยชน์ พี่น้องก็ได้มาอาศัย หลวงพ่อก็ขอขอบคุณทุกคนนะขอบคุณทุกคนที่ได้มาช่วยกัน เป็นบุญของทุกคนมีโอกาสทำเราก็ทำ อาศัยแรงบุญของทุกคน จากความเป็นศูนย์จากไม่มีอะไร ใครเข้ามาก็คนรุ่นก่อนๆ รุ่นสามสิบสี่สิบปี ก็คงจะเห็น อาศัยอานิสงส์ตั้งแต่รุ่นก่อนๆ ได้ช่วยกันมา ช่วยกันพัฒนามาๆ​ เรื่อยๆ จากความไม่น่าอยู่ก็น่าอยู่ หลวงพ่อก็ขอขอบคุณทุกคน ส่วนพระเราชีเราก็ช่วยกัน มาอยู่สถานที่แห่งนี้เราก็พยายามทำสถานที่ของเราให้เป็นบุญ มาอาศัยสมมติอยู่ เราพยายามมาแก้ไขตัวเราปรับปรุงตัวเรา มาพิจารณากายพิจารณาใจของเรา สมมติก็คงจะไม่ได้ลำบากเสมือนเหมือนกับสมัยก่อน

แม้แต่ต้นไม้ต่างๆ​ นี้หลวงพ่อก็ปลูกแทบจะหมด สมัยก่อนมีแต่ต้นเพ็ก​ต้นอะไร​ ต้นเพ็กต้นหนามคอม​ หนามเล็บแมวต่างๆ​ เยอะ​ ทั้งเผา​ทั้งฝังกองกระดูกเกลื่อน​ มาอยู่ก็ลำบาก​ถนนหนทางก็เป็น​ทะเล​ น้ำท่าก็จะไม่มีอาจต้องไปเข็นเอาที่กลางทุ่งนา น้ำจะรดต้นไม้ต่างๆ ลำบากมากทีเดียว แม้แต่ถ้วยชามจะใส่กับข้าวกับปลา หลวงพ่อต้องขุดเอาตามหลุมศพ ไปล้างเอาไว้ใส่กับข้าวกับปลา ทุกวันนี้ก็สะดวกสบายแล้วพวกเราก็พยายามช่วยกันดูแลรักษา แล้วก็ทำให้น่าอยู่น่าอาศัยน่ารื่นรมย์ขึ้นไปเรื่อยๆ ก็จะเป็นแหล่งบุญใหญ่ของทุกคน​ ใครเข้ามาก็จิตใจเป็นบุญ พวกเรามาช่วยกัน ทะนุบำรุงให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุด เป็นสมบัติของแผ่นดินเป็นสมบัติของทุกคนไม่ใช่สมบัติของคนใดคนหนึ่ง ถ้าจิตใจไม่ดีเราก็รีบแก้ไขให้ดี ก็จะได้ดียิ่งๆ ขึ้นไป มีโอกาสเราก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ต่อเนื่องกันนะ นั่งตามสบายวางกายให้สบายไม่ต้องพนมมือ หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่างๆ ที่เกิดจากตัวใจของเราเอาไว้เสียก่อน มาสร้างความรู้ตัวด้วยการเจริญอานาปานสติ ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียก ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ อันนี้เป็นแค่เพียงอุบายในการเจริญสติในการสร้างความรู้ตัว เพียงแค่เรื่องการหายใจเข้าออกพวกเราก็ขาดการสนใจกัน อาจจะสนใจกันได้เป็นบางครั้งบางคราวนิดๆ หน่อยๆ​

ในหลักธรรมเราต้องรู้ให้ต่อเนื่องๆ เขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ ลึกลงไปอีกก็รู้ใจ รู้ความปกติของใจ รู้การเกิดของใจ ลึกลงไปอีกก็ความคิดผุดขึ้นมาใจของเราเคลื่อนเข้าไปรวมได้อย่างไรซึ่งเป็นส่วนนามธรรม ความเกิดของใจความเกิดของขันธ์ห้านั้นมีอยู่ตลอด มีอยู่บางทีก็เร็วบางทีก็ช้า เราหัดสังเกตเถอะ สร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่องเราอาจจะเห็นตรงนั้น ความรู้ตัวของเราไม่มีเราก็ต้องสร้างขึ้นมาให้มี แล้วก็ทำให้ต่อเนื่องแล้วเรารู้จักเอาไปใช้ เขาเรียกว่าจะเริ่มเป็นปัญญา

ถ้าใจคลายออกแยกแยะได้ก็จะเห็น ก็เขาเรียกว่า ‘สัมมาทิฏฐิ’ เห็นการเกิดการดับของขันธ์ห้า เห็นการเกิดการดับของจิต เห็นเข้าใจเข้าถึง​ ทำความเข้าใจแล้วก็ค่อยละ มองเห็นหนทางเดิน ใจเกิดกิเลสเราก็ละกิเลส กิเลสหยาบกิเลสละเอียด ชีวิตของเราเกิดมาอย่างไรไปอย่างไร เราจะดำเนินอย่างไร คนที่มีบุญคนที่มีวาสนามีสติมีปัญญาฟังนิดเดียว การเจริญสติเป็นอย่างนี้ กายวิเวกเป็นอย่างนี้ ใจวิเวกเป็นอย่างนี้ ใจที่ปราศจากความยึดมั่นถือมั่นเป็นอย่างนี้ เรารู้เราเห็นแล้วพรหมวิหารความเมตตาก็จะเกิดขึ้นมา มีแต่ความปิติมีแต่ความสุขความเยือกความเย็น

ช่วงใหม่ๆ หลวงพ่อเจอใหม่ๆ นี่เห็นหน้าใครอยากจะจับยัดให้เลย เพราะว่ามันสุขมีความสุขเหมือนกับง่ายๆ แต่มาวิเคราะห์พิจารณาดูดีๆ แล้วต้องเป็นบุคคลที่มีความเพียร ต้องเป็นบุคคลที่มีความเสียสละ ขัดเกลากิเลสละกิเลสออกจากจิตจากใจของเรา แต่ก็ไม่เหลือวิสัยก็ต้องพยายามคอยสร้างสะสมไปเรื่อยๆ ได้บ้างไม่ได้บ้างก็พยายามทำ อาศัยกาลอาศัยเวลา อาศัยการเจริญพรหมวิหารควบคู่กันไปด้วย หมั่นวิเคราะห์​ทันบ้างไม่ทันบ้าง ละได้บ้างไม่ได้บ้างก็ค่อยเป็นค่อยไป ถ้าถึงวาระเวลากำลังสติปัญญาของเราแก่กล้า เราก็จะประหัตประหารกิเลสได้หมดจด จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี

ความจริงมีอยู่สัจธรรมมีอยู่ แต่พวกเราจะเข้าถึงตรงนั้นได้หรือไม่เท่านั้นเอง ก็ต้องอาศัยปัญญาของผู้รู้ อาศัยปัญญาของพระพุทธองค์ที่ท่านได้ค้นพบ เราก็เอามาเปิดเผยนี่หลักอริยสัจเป็นอย่างนี้นะ ใจที่ส่งออกไปข้างนอกเป็นอย่างนั้นอย่างนี้นะ​ ในกายของเรามีใจเข้ามาสร้างภพสร้างชาติเป็นอย่างนี้ การแยกรูปแยกนาม ส่วนรูปส่วนนาม แยกแยะได้ตามดูได้ละได้ วิปัสสนาภูมิเป็นอย่างนี้ ท่านบัญญัติเอาไว้หมดเลยๆ พวกเราจะดำเนินตามให้ถึงรู้ด้วยเห็นด้วย แล้วก็น้อมดูใจของเราด้วย เปรียบเทียบด้วย นั่นแหละท่านถึงว่าท้าให้พิสูจน์​ ท้าให้พิสูจน์ ไม่ใช่ว่าเป็นของโคมลอย สัจธรรมความจริงมีอยู่

เว้นเสียแต่ว่าเราจะสร้างความจริงให้ปรากฏขึ้นที่ใจของเราได้หรือไม่เท่านั้นเอง ส่วนมากก็อยู่ในศรัทธาอยู่ในกองบุญ แต่ใจยังเกิดอยู่ความคิดก็ยังปรุงแต่งใจอยู่ ก็ยังน้อมเข้าไปในการทำบุญในการให้ทาน เป็นการสร้างบารมีถึงวาระเวลาแล้วมันก็เต็ม อย่าไปทิ้งในการทำบุญในการให้ทาน ในการวิเคราะห์ใจของเรา แม้แต่บุญเล็กๆ น้อยๆ ความขยันหมั่นเพียร ความรับผิดชอบ ความอดทน ความเสียสละ เราไปที่โน่นที่นี่ทำไมไม่เข้าใจ เพราะว่าอานิสงส์บุญบารมีของเรายังไม่แก่กล้า

บางทีครูบาอาจารย์ท่านก็อยากจะให้อยู่แต่ท่านก็ยังให้ไม่ได้เพราะว่าอานิสงส์บุญของเรายังไม่แก่กล้าพอ ก็ต้องตระเวนไปที่โน่นบ้างที่นี่บ้าง เป็นการสร้างบุญสร้างบารมีเป็นสิ่งที่ดี ถ้าถึงเวลาถึงวาระเวลาไม่มีครูบาอาจารย์เราก็เข้าใจตราบใดที่อานิสงส์ของเราเต็ม ถ้ารู้จักแนวทางก็ต้องพยายามกันอย่าไปทิ้งบุญ ตื่นขึ้นมาถ้ารู้จักเอาบุญเราก็จะได้บุญตลอดเวลา สร้างสะสมบุญไปเรื่อยๆ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชี พระเราก็อยู่ด้วยกันหลายองค์หลายท่าน มีอะไรก็มาสร้างประโยชน์ร่วมกัน หลวงพ่อก็ขอขอบใจกันทุกคน

สิ่งไหนที่ผิดพลาดมาก็ให้อภัยซึ่งกันและกัน คำพูดคำจาทั้งกายทั้งวาจาทั้งใจ เราก็ให้อโหสิกรรม มองโลกในทางที่ดี อะไรที่จะเป็นประโยชน์เราก็ช่วยกันทำเพื่อจะได้ไปสร้างไปสานต่อ บางคนบางท่านก็มีภาระหน้าที่ทางสมมติที่จะต้องได้สึกออกไปในช่วงออกพรรษาก็ค่อยว่ากัน มีโอกาสเราก็ได้มาสร้างบุญร่วมกัน

เอาล่ะ วันนี้หลวงพ่อขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้​ พากันไหว้พระพร้อมๆ​ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันนะ