หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2551 ลำดับที่ 082
ชื่อตอน (Title)
หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2551 ลำดับที่ 082
บันทึกเสียงเมื่อ (Recording Date)
ชุด (Category)
หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2551
ถอดความฉบับเต็ม (Transcript)
เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงตั้งสติเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกของตัวเราเองให้ต่อเนื่องกันสักพัก ไม่สักพักหรอก ตามความเป็นจริงแล้ว เราต้องพยายามสร้างความรู้ตัวตั้งแต่ตื่นขึ้นมา
ความรู้สึกตัวไม่มีเราก็สร้างขึ้นมา แล้วก็สร้างให้ต่อเนื่อง นั่งตามสบาย ตามอิริยาบถของเราให้สบาย วางกายให้สบายวาง ใจให้สบาย ดับความคิด ดับความกังวล ดับความฟุ้งซ่านต่างๆ เอาไว้ สูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ให้ลึกๆ ให้ทั่วท้อง อย่าไปบังคับลมหายใจอย่าไปจดจ่ออย่าไปจดจ้อง การสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ กายของเราก็รู้สึกว่าสบายขึ้น สัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราก็จะเด่นชัด ให้เราพยายามสร้างความรู้สึกรับรู้ให้ต่อเนื่อง ให้เกิดความเคยชิน แล้วก็พยายามรู้จิต รู้ลักษณะของจิต รู้ลักษณะของความคิดที่ผุดขึ้นมาปรุงแต่งจิต
แต่ละวันๆ ความคิดที่เกิดจากจิตส่งออกไปข้างนอกเป็นลักษณะอย่างไร ความคิดที่เกิดจากอาการของขันธ์ห้าผุดขึ้นมา จิตของเราเคลื่อนเข้าไปรวมได้อย่างไร ไม่ต้องไปคิดเอาเด็ดขาด เราต้องสร้างความรู้ตัวให้รู้เท่าทัน เราก็จะเห็นการเกิดการดับของจิต การเกิดการดับของขันธ์ห้าอยู่ตลอดเวลา ส่วนมากเราก็รู้ แต่เราไม่เห็นไม่เห็นอาการที่แท้จริง ทุกคนก็มีจิตที่เป็นบุญ ฝักใฝ่ในบุญ
วันนี้ญาติโยมชาวคณะโรงปูนจากสระบุรี ฝ่ายคณะของคุณโยมโรงงานของคุณโยมจิระ ผู้บริหารใหญ่ของโรงปูน ท่านก็ให้บริวารได้มาพักผ่อน ได้มาทำความเข้าใจ มาถึงเมื่อวานนี้ตอนเย็น มาถึงบ้านของเรานะ วางกายให้สบายวางใจให้สบาย ได้มาพักผ่อน ได้เจ้านายดี เจ้านายก็อยากจะทำบุญให้กับบริวาร ให้บริวารได้มาศึกษาตัวเอง แล้วก็ได้มาพักผ่อนมาทำความเข้าใจเพื่อที่จะเอาไปใช้กับชีวิตประจำวัน นั่นแหละท่านก็ได้ทำบุญให้กับพวกบริวาร ที่นี้พวกเราจะทำความเข้าใจได้มากได้น้อย ก็ขึ้นอยู่กับตัวของท่านเอง ก็ต้องพยายาม
หัดเจริญสติหัดวิเคราะห์ ยืนเดินนั่งนอนกินอยู่ขับถ่าย พยายามให้ได้ทุกอิริยาบถ จิตของเรามีความกังวลเรื่องอะไรเราก็แก้ไขเสีย มีความกังวลมีความเครียดเรื่องอะไรเราก็พยายามปลดปลงปล่อยวาง ถึงวางไม่ได้ เราก็พยายามดับ
กายของเราก็ได้วางภาระหน้าที่การงานทางบ้านมา ทีนี้ทางด้านจิตใจเราก็พยายามควบคุมจิตใจของเราให้นิ่งให้สงบ พากันมาเที่ยวนี้ มาถึงเมื่อวานนี้ก็มาถามว่าหลวงพ่อจะให้พวกผมมีอะไรทำบ้าง นั่นแหละคนขยันหมั่นเพียรไปอยู่ที่ไหนก็มีตั้งแต่ช่วยให้เกิดความเจริญ มีความเสียสละ
วัดป่าธรรมอุทยานของเราก็ได้อาศัยได้รับความอนุเคราะห์จากทางโรงปูนมากมาย ตั้งแต่การสร้างหลวงปู่ใหญ่ที่เขื่อนโน่นแหละ ท่านก็ไปช่วยไม่ว่าไปอยู่ที่ไหน อยู่ที่นี่ท่านก็มาช่วย สร้างวิหารท่านก็ให้บริวารมาช่วย ช่วยทั้งคนช่วยทั้งปูน นั่นแหละการทำบุญการให้ทาน แรงกายแรงใจแรงทรัพย์ ฝากเอาไว้ให้เป็นสมบัติของแผ่นดิน เป็นสมบัติของทุกคน ใครไปใครมาก็แล้วก็อิ่ม อิ่มตาแล้วก็อิ่มใจ บุญก็เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา มาเมื่อไหร่ก็ได้ช่วยการช่วยงาน เอากันตามสบาย มาถึงบ้านของเรา มีอะไรก็ช่วยกัน ทางโรงครัวก็จัดการ เรื่องกับข้าวกับปลาก็ช่วยกัน
ก็คงจะไม่มีอะไรมากมายหรอก เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างก็เกือบจะราบรื่นหมด ถ้ามีก็คงจะได้ให้ช่วยเดินสายไฟให้ ซึ่งโยมทองหล่อก็พาหมู่คณะ ท่านก็มาเดินสายไฟ ดูแลเรื่องไฟให้ตลอด ทุกเรื่อง สายไฟอยู่ที่จะให้เดินก็สายไฟอยู่ที่ข้างหลัง ข้างหลังวัดตรงฝั่งสระน้ำ แต่มีสายเดินแล้วแหละ แค่เปลี่ยนเสาเท่านั้นเอง เปลี่ยนเสาจากเสาเหล็กเอาไปใส่เสาปูน เพราะว่าเสาปูนก็ตั้งไว้หมดแล้ว อะไรก็ตั้งเอาไว้หมดเพียงแค่เราเปลี่ยนสายจากเสาเหล็กให้ไปอยู่เสาปูน ก็ช่วยกัน ขอแรงให้ช่วยกัน ก็มีประมาณสัก 7-8 ต้น นั่นแหละ ตรงที่ข้างหลัง ข้างบ่อ จะเลยสะพานไป ต้นสะพานไป อยู่ที่หัวสะพานฝั่งทางโน้น
ก็คงจะได้ตัดสายไฟเสร็จก่อนนั่นแหละ ตัดสายไฟเสียก่อนถึงจะได้เดินสายไฟขึ้นเสาได้ เพราะว่ามีต้นไม้ใหญ่อยู่ ก็ขอความอนุเคราะห์ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อยากจะช่วยการช่วยงานโน้นช่วยงานนี้ ไม่อยากจะอยู่ว่างเปล่า อยากจะสร้างประโยชน์ นั่นแหละคนมีความเสียสละ คนมีศรัทธา ก็ฝากฝังอานิสงส์ผลบุญเอาไว้ พวกเราอยู่ข้างในก็ช่วยกัน คนอยู่ภายในก็ช่วยกัน ถ้าคนอยู่ภายในมีความเกียจคร้านไม่มีความรับผิดชอบ ก็ยิ่งจะหนัก
เราต้องช่วยกันทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อยังสมมติให้เกิดประโยชน์ งานภายในงานชำระสะสางกิเลสเราก็ทำ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีก็ช่วยกันหมดทุกคนนั่นแหละ ก็ต้องพยายามกันนะ หลวงพ่อก็ไม่มีอะไรมาก ก็ขอให้ทุกคนจงอยู่ดีมีความสุขกัน
ตั้งสติระลึกรู้การหายใจเข้าออกให้ต่อเนื่องกันสักพักระยะหนึ่งเสียก่อน อยู่หลายคนก็เหมือนอยู่คนเดียว อยู่คนเดียวขณะนี้ก็ให้รู้ว่าลมหายใจวิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเรา ทำจิตให้ว่าง สมองให้โล่ง กายให้โปร่ง หายใจให้สะดวกให้เป็นธรรมชาติที่สุด ตั้งสติระลึกรู้การหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกัน ให้ต่อเนื่องกันสักระยะนะ
พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน ค่อยไปทำความเข้าใจต่อกันนะ
ความรู้สึกตัวไม่มีเราก็สร้างขึ้นมา แล้วก็สร้างให้ต่อเนื่อง นั่งตามสบาย ตามอิริยาบถของเราให้สบาย วางกายให้สบายวาง ใจให้สบาย ดับความคิด ดับความกังวล ดับความฟุ้งซ่านต่างๆ เอาไว้ สูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ให้ลึกๆ ให้ทั่วท้อง อย่าไปบังคับลมหายใจอย่าไปจดจ่ออย่าไปจดจ้อง การสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ กายของเราก็รู้สึกว่าสบายขึ้น สัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราก็จะเด่นชัด ให้เราพยายามสร้างความรู้สึกรับรู้ให้ต่อเนื่อง ให้เกิดความเคยชิน แล้วก็พยายามรู้จิต รู้ลักษณะของจิต รู้ลักษณะของความคิดที่ผุดขึ้นมาปรุงแต่งจิต
แต่ละวันๆ ความคิดที่เกิดจากจิตส่งออกไปข้างนอกเป็นลักษณะอย่างไร ความคิดที่เกิดจากอาการของขันธ์ห้าผุดขึ้นมา จิตของเราเคลื่อนเข้าไปรวมได้อย่างไร ไม่ต้องไปคิดเอาเด็ดขาด เราต้องสร้างความรู้ตัวให้รู้เท่าทัน เราก็จะเห็นการเกิดการดับของจิต การเกิดการดับของขันธ์ห้าอยู่ตลอดเวลา ส่วนมากเราก็รู้ แต่เราไม่เห็นไม่เห็นอาการที่แท้จริง ทุกคนก็มีจิตที่เป็นบุญ ฝักใฝ่ในบุญ
วันนี้ญาติโยมชาวคณะโรงปูนจากสระบุรี ฝ่ายคณะของคุณโยมโรงงานของคุณโยมจิระ ผู้บริหารใหญ่ของโรงปูน ท่านก็ให้บริวารได้มาพักผ่อน ได้มาทำความเข้าใจ มาถึงเมื่อวานนี้ตอนเย็น มาถึงบ้านของเรานะ วางกายให้สบายวางใจให้สบาย ได้มาพักผ่อน ได้เจ้านายดี เจ้านายก็อยากจะทำบุญให้กับบริวาร ให้บริวารได้มาศึกษาตัวเอง แล้วก็ได้มาพักผ่อนมาทำความเข้าใจเพื่อที่จะเอาไปใช้กับชีวิตประจำวัน นั่นแหละท่านก็ได้ทำบุญให้กับพวกบริวาร ที่นี้พวกเราจะทำความเข้าใจได้มากได้น้อย ก็ขึ้นอยู่กับตัวของท่านเอง ก็ต้องพยายาม
หัดเจริญสติหัดวิเคราะห์ ยืนเดินนั่งนอนกินอยู่ขับถ่าย พยายามให้ได้ทุกอิริยาบถ จิตของเรามีความกังวลเรื่องอะไรเราก็แก้ไขเสีย มีความกังวลมีความเครียดเรื่องอะไรเราก็พยายามปลดปลงปล่อยวาง ถึงวางไม่ได้ เราก็พยายามดับ
กายของเราก็ได้วางภาระหน้าที่การงานทางบ้านมา ทีนี้ทางด้านจิตใจเราก็พยายามควบคุมจิตใจของเราให้นิ่งให้สงบ พากันมาเที่ยวนี้ มาถึงเมื่อวานนี้ก็มาถามว่าหลวงพ่อจะให้พวกผมมีอะไรทำบ้าง นั่นแหละคนขยันหมั่นเพียรไปอยู่ที่ไหนก็มีตั้งแต่ช่วยให้เกิดความเจริญ มีความเสียสละ
วัดป่าธรรมอุทยานของเราก็ได้อาศัยได้รับความอนุเคราะห์จากทางโรงปูนมากมาย ตั้งแต่การสร้างหลวงปู่ใหญ่ที่เขื่อนโน่นแหละ ท่านก็ไปช่วยไม่ว่าไปอยู่ที่ไหน อยู่ที่นี่ท่านก็มาช่วย สร้างวิหารท่านก็ให้บริวารมาช่วย ช่วยทั้งคนช่วยทั้งปูน นั่นแหละการทำบุญการให้ทาน แรงกายแรงใจแรงทรัพย์ ฝากเอาไว้ให้เป็นสมบัติของแผ่นดิน เป็นสมบัติของทุกคน ใครไปใครมาก็แล้วก็อิ่ม อิ่มตาแล้วก็อิ่มใจ บุญก็เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา มาเมื่อไหร่ก็ได้ช่วยการช่วยงาน เอากันตามสบาย มาถึงบ้านของเรา มีอะไรก็ช่วยกัน ทางโรงครัวก็จัดการ เรื่องกับข้าวกับปลาก็ช่วยกัน
ก็คงจะไม่มีอะไรมากมายหรอก เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างก็เกือบจะราบรื่นหมด ถ้ามีก็คงจะได้ให้ช่วยเดินสายไฟให้ ซึ่งโยมทองหล่อก็พาหมู่คณะ ท่านก็มาเดินสายไฟ ดูแลเรื่องไฟให้ตลอด ทุกเรื่อง สายไฟอยู่ที่จะให้เดินก็สายไฟอยู่ที่ข้างหลัง ข้างหลังวัดตรงฝั่งสระน้ำ แต่มีสายเดินแล้วแหละ แค่เปลี่ยนเสาเท่านั้นเอง เปลี่ยนเสาจากเสาเหล็กเอาไปใส่เสาปูน เพราะว่าเสาปูนก็ตั้งไว้หมดแล้ว อะไรก็ตั้งเอาไว้หมดเพียงแค่เราเปลี่ยนสายจากเสาเหล็กให้ไปอยู่เสาปูน ก็ช่วยกัน ขอแรงให้ช่วยกัน ก็มีประมาณสัก 7-8 ต้น นั่นแหละ ตรงที่ข้างหลัง ข้างบ่อ จะเลยสะพานไป ต้นสะพานไป อยู่ที่หัวสะพานฝั่งทางโน้น
ก็คงจะได้ตัดสายไฟเสร็จก่อนนั่นแหละ ตัดสายไฟเสียก่อนถึงจะได้เดินสายไฟขึ้นเสาได้ เพราะว่ามีต้นไม้ใหญ่อยู่ ก็ขอความอนุเคราะห์ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อยากจะช่วยการช่วยงานโน้นช่วยงานนี้ ไม่อยากจะอยู่ว่างเปล่า อยากจะสร้างประโยชน์ นั่นแหละคนมีความเสียสละ คนมีศรัทธา ก็ฝากฝังอานิสงส์ผลบุญเอาไว้ พวกเราอยู่ข้างในก็ช่วยกัน คนอยู่ภายในก็ช่วยกัน ถ้าคนอยู่ภายในมีความเกียจคร้านไม่มีความรับผิดชอบ ก็ยิ่งจะหนัก
เราต้องช่วยกันทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อยังสมมติให้เกิดประโยชน์ งานภายในงานชำระสะสางกิเลสเราก็ทำ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีก็ช่วยกันหมดทุกคนนั่นแหละ ก็ต้องพยายามกันนะ หลวงพ่อก็ไม่มีอะไรมาก ก็ขอให้ทุกคนจงอยู่ดีมีความสุขกัน
ตั้งสติระลึกรู้การหายใจเข้าออกให้ต่อเนื่องกันสักพักระยะหนึ่งเสียก่อน อยู่หลายคนก็เหมือนอยู่คนเดียว อยู่คนเดียวขณะนี้ก็ให้รู้ว่าลมหายใจวิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเรา ทำจิตให้ว่าง สมองให้โล่ง กายให้โปร่ง หายใจให้สะดวกให้เป็นธรรมชาติที่สุด ตั้งสติระลึกรู้การหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกัน ให้ต่อเนื่องกันสักระยะนะ
พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน ค่อยไปทำความเข้าใจต่อกันนะ