หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2559 ลำดับที่ 40 วันที่ 26 พฤศจิกายน 2559

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2559 ลำดับที่ 40
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 26 พฤศจิกายน 2559

มีความสุขกันทุกคน ดูดีๆ นะ ทั้งพระทั้งชีพิจารณาปฏิสังขาโย แยกแยะความอยาก ความหิว ความอยากเกิดจากใจ ความหิวเกิดที่กาย เราต้องหัดวิเคราะห์ หัดสังเกต หัดทําความเข้าใจกับจิตวิญญาณในกายของเรา ตั้งแต่ตื่นขึ้นตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ พอรู้ตัวปุ๊บเราก็รู้ใจ รู้สัมผัสของลมหายใจ รู้กาย รู้ใจ เจริญสติให้เอาไปใช้การใช้งานให้ได้ ใช้ตัวเองให้เป็น ขัดเกลากิเลสออกจากใจของเราให้ได้ คลายความหลงดับความเกิดให้ได้ หนุนกําลังสติปัญญาไปใช้ ไม่ใช่ว่าไปปล่อยปละละเลย

แต่ละวันๆ ทุกลมหายใจเข้าออก ต้องดู ต้องรู้ ต้องแก้ไขจิตใจของเรา แก้ไขกายของเรา วันเวลาแต่ละเวลาทุกลมหายใจเข้าออกท่านถึงว่ามีคุณค่ามากมายมหาศาล อย่าพากันมัวเมาเล่น ยิ่งเข้ามาบวช มาศึกษา ก็พยายามทําความเข้าใจ ให้รู้ด้วย ถึงด้วย แล้วก็ละกิเลสให้ได้ด้วย อยู่กับสมมติเคารพสมมติ ยิ่งอยู่ด้วยกันหลายคนหลายท่าน มาจากคนละทิศละที่ละทางมาอยู่รวมกัน เคยสร้างบุญสร้างอานิสงส์ร่วมกันนั่นแหละถึงได้มาอยู่ร่วมกัน ยิ่งมาอยู่ร่วมกันก็พยายามรักษากาย วาจา ใจ สร้างความสามัคคีให้เต็มเปี่ยม มีอะไรเราก็ช่วยกัน อย่าไปงอมืองอเท้า รู้จักแก้ไขตัวเรา แก้ไขสมมติ อยู่หลายคนก็มีความสุข อยู่น้อยคนก็มีความสุข

อะไรที่จะเป็นประโยชน์เราก็รีบทํา ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ประโยชน์ใกล้ ประโยชน์ไกล ประโยชน์ในโลกสมมติ ประโยชน์ในโลกวิมุตติ วิมุตติคือใจของเราหลุดพ้นจากการเกิดจากกิเลส พากันทํา มีอะไรก็ช่วย ช่วยกันทํา ทางด้านมหาเจดีย์ก็ดําเนินกันไปเรื่อยๆ อะไรพอทําได้ก่อนเราก็ทํา ส่วนทางโรงเรียนก็ขึ้นโครงหลังคา อาคารเรียนใกล้จะเสร็จแล้วแหละ อีกไม่นานก็เสร็จ ได้อานิสงส์ ได้บุญใหญ่ ทุกคนมารวมกันร่วมกัน ยังประโยชน์ให้กับพี่น้องของเรา บางคนบางท่านก็มาช่วยทางโลงศพ โลงศพมีคนมารับบริจาคไปก็ 600 ร่วม 670 กว่าแล้วมั้ง ตายทุกวัน จับคนตายมานั่งอยู่ตรงนี้คงเยอะ คงแน่นหมด

นี่แหละความตาย ไม่ได้เลือกกาลเลือกเวลา เพราะว่าทุกคนเกิดมา ความเกิดมี ความเกิดก็มีความตาย อย่าพากันกลัว ให้ทําความเข้าใจ การเกิด การดับของกายเนื้อ อันนี้ทุกคนก็มีประจํากันทุกคน ถ้าถึงเวลา ทีนี้พระพุทธองค์ท่านให้เห็นการเกิดการดับของวิญญาณในกายของเราอีก ทําไมใจของเราถึงเกิด หรือว่าวิญญาณ บางคนก็เรียกวิญญาณ บางคนก็เรียกใจ บางคนก็เรียกจิต ตัวของตัววิญญาณไม่มีตัวมีตัว เราจะหาเจอได้อย่างไร ตรงนี้แหละสําคัญ

เราสร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่องให้เชื่อมโยง ความคิดที่เกิดจากใจก็มีอยู่ตลอด เกิดจากขันธ์ห้าก็มีอยู่ตลอด เขาเกิด เขาหลงเขาจึงเกิด ความหลงนี่มีมาตั้งแต่ยังไม่ได้เกิด ตัววิญญาณตัวใจหลงเกิด มาเกิดในภพน้อยภพใหญ่ จนกระทั่งได้มาเกิดในภพของมนุษย์ มนุษย์นี่พอที่จะศึกษาทําความเข้าใจ แก้ไขตัวเอง กลับคืนสู่บ้านเก่าคือความบริสุทธิ์ได้

พระพุทธองค์ท่านถึงได้เกิดมาเป็นมนุษย์ แล้วก็มาค้นพบวิธีการแนวทางที่จะเข้าถึง ถึงได้เอามาเปิดเผยให้สัตว์โลกได้เดินตามกัน พวกเราทําตาม เดินตามให้ถึงจุดหมายปลายทางกันให้ได้ มีบางคนบางท่านก็สร้างบุญมาดี บางคนบางท่านก็มาสร้างเอาใหม่ ให้ถึงหลักชัยคือความบริสุทธิ์ของใจของเรา การเจริญภาวนาเป็นอย่างไร การละกิเลสเป็นอย่างไร การละกิเลสเป็นอย่างไร การที่จะเข้าถึงจิตใจที่สะอาดบริสุทธิ์ ปัญญาที่เราสร้างขึ้นมาเอาไปใช้การใช้งานได้แล้วหรือยัง ไม่ใช่ไปปล่อยปละละเลย งานสมมติเราก็ทําให้ดี บุญสมมติเราก็พยายามทําให้มีให้เกิด ทั้งบุญสมมติ บุญวิมุตติ

ส่วนการเจริญสติปัญญา ต้องรู้ จนกว่าใจจะคลายออกจากความยึดมั่นถือมั่น คือว่าแยกรูปแยกนามนั่นแหละ ความเสียสละ แต่ละวันๆ ตื่นขึ้นมาเรามีความเกียจคร้าน ว่ามีความตระหนี่ถี่เหนียว หรือว่ามีความกังวล มีความฟุ้งซ่าน เราก็พยายามเจริญสติเข้าไปอบรมใจของเราบ่อยๆ ทําความเข้าใจบ่อยๆ ตั้งแต่ตื่นขึ้นจนกระทั่งนอนหลับ จนไม่มีอะไรที่จะไปค้นคว้า จนมีตั้งแต่ทําความเข้าใจ มีแต่ดูกับรู้

ใจเป็นธาตุรู้ รู้แล้วเขาก็ไม่เกิด ดับความเกิด ละกิเลส นี่ทุกคนก็มีกิเลสกันหมดนั่นแหละ บางคนก็มีกิเลสเบาบาง บางคนก็มีกิเลสหนา บุคคลที่สร้างบารมีมาดีก็ไปได้เร็ว อยากพากันปล่อยโอกาสทิ้ง เป็นเรื่องของเราทุกคน เป็นเรื่องของตัวของเราเอง

หน้าตาอาการของใจที่ว่างจากกิเลสเป็นอย่างไร ที่คลายจากขันธ์ห้าเป็นอย่างไร พระพุทธองค์ท่านสอนเรื่องอะไร สอนเรื่องสมมติวิมุตติ สอนเรื่องหลักชัยของชีวิต การดําเนินชีวิต การสร้างอานิสงส์ สร้างบารมี การขัดเกลากิเลส ก็ต้องพยายาม

ญาติโยมที่มาวัดก็มาช่วยกัน มีอะไรก็ให้ช่วยกัน งานหนักงานเบาก็ช่วยกัน หลวงพ่อก็ขอบใจทุกคน นี่แหละอํานาจแห่งบุญ ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่ต้องกลัวลําบาก มีตั้งแต่คนอยากจะมาช่วย ทั้งกําลังกาย กําลังใจ กําลังสติปัญญา กําลังทรัพย์ มาฝากเอาไว้ ช่วยกันทุกคน เห็นคนอื่นทําเราก็พลอยอนุโมทนาสาธุด้วย ทํามากก็เป็นของเรา ทําน้อยก็เป็นของเรา เรามีโอกาสมากเราก็ได้ช่วยกัน ช่วยกันทุกอย่าง ถ้าโอกาสมี โอกาสเปิด กาลเวลาเปิด สถานที่เปิด

พากันตั้งใจรับพรกัน