หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2560 ลำดับที่ 82 วันที่ 21 ตุลาคม 2560

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2560 ลำดับที่ 82
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 21 ตุลาคม 2560

ขอให้ทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของตัวเราเองให้ต่อเนื่อง ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาพวกเราพวกท่านได้สร้างความรู้ตัว ได้ทำความเข้าใจกับชีวิตของเราแล้วหรือยัง นั่งตามสบาย วางกายให้สบาย และก็วางใจให้สบาย ไม่ต้องพนมมือ ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียกไปด้วย เราก็จะได้ประโยชน์มากมายเอาไปทำความเข้าใจต่อ ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ สัก 2-3 เที่ยว ความนึกคิดปรุงแต่งต่างๆ ก็จะหยุด กายของเราก็จะสบายขึ้นเยอะ ความรู้สึกสัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเรา นั่นแหละความรู้ตัวตัวนี้แหละเขาเรียกว่า สติรู้กาย เราพยายามสร้างให้ต่อเนื่องให้มีความเข้มแข็ง แล้วก็แข็งแรง เอาไปอบรมใจของเรา จนกว่าใจของเราจะคลายออกจากขันธ์ห้า ซึ่งเป็นฝ่ายนามธรรมด้วยกัน ซึ่งภาษาธรรมะท่านเรียกว่า แยกรูปแยกนาม

สัมมาทิฏฐิความเห็นถูกเปิดทางให้ เราก็จะได้ตามดู เห็นความเกิดความดับของขันธ์ห้าว่าเป็นเรื่องอะไร ที่ท่านว่าเป็นกองเป็นขันธ์ ส่วนใจของเราก็ว่างรับรู้อยู่ ใจเกิดเมื่อไรเราก็ดับ ความเกิดของใจ นั่นแหละคือกิเลสอย่างละเอียด ถ้าไม่หลงก็ไม่เกิด เขาเกิดมาในภพมนุษย์มาสร้างร่างกายขันธ์ห้าขึ้นมา แล้วก็มาอาศัยภพมนุษย์จนกว่าจะหมดลมหายใจ

ขณะที่เรายังมีกําลังยังมีร่างกายอยู่ เราพยายามเจริญสติลงที่กายของเรา เอาไปอบรมใจของเราจนกว่าใจของเราจะคลายออกจากขันธ์ห้า มองเห็นความเป็นจริง รู้ความเกิดความดับ รอบรู้ในกองสังขาร รอบรู้ในดวงวิญญาณ ในกายของตัวเรา ใจของเราเป็นธาตุรู้ แต่เวลานี้ทั้งรู้ทั้งหลง เขาหลงในความคิด หลงในขันธ์ห้า หลงเป็นทาสกิเลส กิเลสหยาบกิเลสละเอียด มีหมดกันทุกคน จะมีมากมีน้อย กิเลสฝ่ายดีฝ่ายไม่ดี ฝ่ายกุศลหรือว่าอกุศล ท่านก็ให้เจริญสติเข้าไปอบรมไปชี้เหตุชี้ผล เห็นเหตุเห็นผล เหตุผลทางด้านนามธรรม เหตุผลทางด้านรูปธรรม มีหมดทุกอย่างอยู่ในกายของเรา

เราพยายามศึกษาค้นคว้า ขณะที่เรายังมีกําลังกายที่แข็งแรงอยู่ การทำบุญการให้ทาน การเจริญการรักษาศีล อันนี้ก็เป็นบันไดไต่ขึ้นไปสู่ที่สูง คือความสะอาดความบริสุทธิ์ของใจ อย่าไปทิ้งในการทำบุญในการให้ทาน โอกาส โอกาสเปิดเมื่อไร ไม่ว่าอยู่ที่ไหน โอกาสเปิดให้เราทำ ทำมากก็เป็นของเรา ทำน้อยก็เป็นของเรา เห็นคนอื่นทำเราก็พลอยอนุโมทนาสาธุด้วยเราก็มีส่วนแห่งบุญ ทุกคนมีบุญที่ได้กำเนิดมาเป็นมนุษย์ แล้วก็ได้มาพบพระพุทธศาสนา ว่าพระพุทธองค์ท่านสอนเรื่องอะไร ก็ท่านสอนเรื่องชีวิตของเรานี่แหละ ให้รู้จักวิธีการดำเนินชีวิตให้ถูกต้อง ไม่ให้วิญญาณหรือว่าไม่ให้ใจของเราไปหลงวนเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสาร ดับความเกิดให้สั้นลง ความเกิดของใจนั่นแหละคือความหลงอันลุ่มลึก ถ้าไม่หลงก็ไม่เกิด

แต่หลงมาเกิดอยู่ในภพมนุษย์ มาสร้างขันธ์ห้า เราต้องเจริญสติเข้าไปทำความเข้าใจกับขันธ์ห้า ที่ท่านว่าเป็นกองเป็นขันธ์นั้นได้อย่างไร เราอาจจะรู้ในภาพรวม แต่เราไม่ได้จําแนกแจกแจงว่าอะไรเป็นอะไร การทำบุญการให้ทานเรามีศรัทธากันเต็มเปี่ยม พวกเรามีโอกาสได้ทำ พวกเรามีโอกาสได้สร้าง ก็ได้มาร่วมกัน อยู่ใกล้อยู่ไกล ก็มาร่วมกันเป็นอานิสงส์บุญใหญ่ในทางสมมติ ส่วนทำมากทำน้อยอันนั้นก็เป็นของเรา เห็นคนอื่นทำเราก็พลอยอนุโมทนาสาธุด้วย

ส่วนการขัดเกลากิเลส เราก็ต้องเจริญสติเข้าไปอบรมใจของเราอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ตื่นขึ้นจนกระทั่งนอนหลับ จนกระทั่งหมดลมหายใจ ว่าอะไรเป็นอะไร ที่ท่านว่าทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลง ทำไมใจถึงเป็นทาสกิเลส ให้เราพยายามศึกษาค้นคว้า อย่าไปปิดกั้นตัวเราว่าไม่มีโอกาส ทุกคนมีโอกาสกันหมดทุกคน จะขยันหมั่นเพียรมาก ขยันหมั่นเพียรน้อย ก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของแต่ละบุคคล

คนที่จะเข้าถึงความบริสุทธิ์ความสะอาดของใจได้ ต้องเป็นบุคคลที่ขยันหมั่นเพียรเป็นเลิศ มีจิตใจฝักใฝ่ในการทำบุญ มีศรัทธาน้อมกายน้อมใจของตัวเราเข้ามาในหลักธรรมของพระพุทธองค์ แล้วเจริญสติเข้าไปชี้เหตุชี้ผล เห็นเหตุเห็นผล จนยอมรับความเป็นจริง จนปรากฏขึ้นที่ใจของเราได้ หมดความสงสัย หมดความลังเลได้ ท่านถึงบอกให้เชื่อ ก็พยายามทำ อย่าไปปล่อยปละละเลย อย่าไปปล่อยวันเวลาทิ้ง ทุกลมหายใจมีคุณค่ามากมายมหาศาลทีเดียว ก็ต้องพยายามพากันทำ

ญาติโยมท่านใดปรารถนาที่อยากจะมาตั้งโรงทานก็มา ใครใคร่ตั้งโรงทานก็มา ตั้งได้ทุกวัน เพราะว่าหลวงพ่อก็ให้ตั้งโรงทานทุกวัน ที่ลานเจดีย์ข้างล่าง ใครไปใครมาก็จะได้อิ่มท้อง ไม่หิว ความหิวนี่ก็เป็นสิ่งที่ทรมาน เราก็พยายามทำ ช่วยกัน ใครอยากมาตั้งโรงทานก็มา ใครอยากจะมาร่วมแรงกายแรงใจ น้อมกายน้อมใจของเราเข้ามาช่วย ใครอยากจะนําผลหมากรากไม้ พริกเขือเกลือปลาร้า มาร่วมเป็นบริวารกฐินก็นํามาจะได้ทำพิธีทอดถวายในวันพรุ่งนี้ โอกาสเปิดกาลเวลาเปิดพวกเราก็ได้ทำ

ส่วนการเจริญภาวนา การเจริญสติ เราก็ต้องทำด้วย ทำจนเป็นกิจวัตรประจำวันของเรา ทำจนเป็นอัตโนมัติ ในการดูในการรู้ การเจริญสติเป็นลักษณะอย่างนี้ การละกิเลสเป็นลักษณะอย่างนี้ กิเลสหยาบเป็นอย่างนี้ กิเลสละเอียดเป็นอย่างนี้ ใจที่ปราศจากกิเลสเป็นอย่างนี้ ใจที่สงบเป็นอย่างนี้ เราก็จะได้รู้ ได้เห็น มองเห็นหนทางเดินว่าเราจะได้กลับมาเกิดหรือไม่ได้กลับมาเกิดกัน ถึงเราจะละได้ไม่หมด เราก็จะได้ไปสร้างสานต่อในวันข้างหน้า ในสิ่งที่พวกเราทำจะเป็นเข้าพกเข้าห่อติดตามตัวเราไป จนกว่าจะถึงความบริสุทธิ์ความหลุดพ้น จนไม่ได้กลับมาเกิดกัน ก็ต้องพยายามกันนะ ส่วนกิเลสภายใน เราก็ต้องศึกษาค้นคว้า ค่อยขัดค่อยเกลาค่อยเอาออก สักวันหนึ่งก็คงจะถึงจุดหมายปลายทางกัน

เอาล่ะ วันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจให้รู้ทุกอิริยาบถ