หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2559 ลำดับที่ 34 วันที่ 9 พฤศจิกายน 2559

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2559 ลำดับที่ 34
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 9 พฤศจิกายน 2559

ขอให้ทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของตัวเราเอง ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียกไปด้วย นั่งตามสบายวางกายให้สบาย หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่างๆ เอาไว้ชั่วครั้งชั่วคราว ถึงเราดับไม่ได้ เราหยุดไม่ได้เด็ดขาด ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ และก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ ฝึกให้เกิดความเคยชิน การสูดลมหายใจยาว ผ่อนลมหายใจยาว กายก็จะสงบระงับตั้งมั่นขึ้น ใจของเราก็จะสงบ ความรู้สึกสัมผัสของลมหายใจ ที่วิ่งเข้าวิ่งออกที่กระทบปลายจมูกของเราก็จะชัดเจน เราพยายามสร้างความรู้สึกตรงนี้ ตั้งแต่ตื่นขึ้น ตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่

อย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง เราไม่เข้าใจเราก็ยิ่งเพิ่มความเพียรเป็นทวีคูณ ทุกคนก็มีบุญถึงได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ค่อยพัฒนาไปเรื่อยๆ จากเล็กๆ น้อยๆ พัฒนาไปจนเต็มเปี่ยม จนเต็มรอบ ลูกเด็กหลาน นักเรียนทั้งหลายก็พยายาม วันนี้เห็นว่าจะกลับกัน เมื่อวานมาได้ 2 วันหรือ 3 วัน พากันมาทําความเพียร วางจากภาระหน้าที่ทางบ้านมาหาประสบการณ์ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ในชีวิต ได้มานอนวัด ได้มาค้างวัด ได้ยินได้ฟังสิ่งที่เป็นประโยชน์ ให้เราพากันไปประพฤติไปปฏิบัติ ให้มีให้เกิดขึ้น ความขยันหมั่นเพียร เราพยายามสร้างความขยันหมั่นเพียร สร้างความรับผิดชอบ สร้างความเสียสละ เป็นบุคคลที่เตรียมพร้อม เพียงแค่ระดับสมมติก็ให้รู้จักเตรียมพร้อม สบู่ยาสีฟัน เสื้อผ้าผลัดเปลี่ยน ที่พักที่อาศัยดูแลทําความสะอาด ไม่ว่าจะอยู่ที่บ้านหรือว่าอยู่ที่โรงเรียน เราก็พยายาม ครูก็พยายามพามาหาประสบการณ์ เราค่อยฝึกฝนตัวเราเอง

ถ้าเรามีความเกียจคร้าน เราก็พยายามละความเกียจคร้าน สร้างความขยันหมั่นเพียร หัดเป็นคนสังเกต หัดเป็นคนวิเคราะห์ เป็นคนรักความเป็นระเบียบ รักสะอาด ความสกปรกตรงไหนเราก็พากันช่วยกันทํา ไม่ว่าที่บ้านที่โรงเรียน เศษขยะ เศษกระดาษต่างๆ เราพยายามฝึกให้เป็นนิสัย ฝึกให้เป็นบุคคลที่มีความเป็นระเบียบ ละอายเกรงกลัวต่อบาป ไม่แกล้งเพื่อน มีความรับผิดชอบ มีความช่วยเหลือ มีความเสียสละ มีจิตใจที่อ่อนโยน ก็จะติดตามตัวไปในวันข้างหน้า อายุมากขึ้น การพัฒนาทางด้านสติปัญญาก็จะเพิ่มขึ้น

พวกเรามาเก็บเกี่ยวหาประสบการณ์ ครั้งหนึ่งสองครั้งสามครั้ง ก็มากขึ้นๆๆ เอาไปปฏิบัติอยู่ที่บ้าน อยู่ที่บ้านก็ช่วยพ่อช่วยแม่ อะไรพอช่วยได้เราก็รีบช่วย ช่วยหมู่ช่วยคณะ ช่วยเพื่อน เอาตัวเอง บอกตัวเราให้ได้ ใช้ตัวเองให้เป็น อย่าเอาตั้งแต่มัวเมาการเล่น เราพยายามละ ช่วงนี้ระยะนี้เรายังอยู่ในวัยเรียน เราพยายามตั้งใจเรียน อนาคตก็จะออกมาดี ตั้งใจเรียนวันนี้ วันพรุ่งนี้ก็จะมาเป็นวันนี้ เดือนหน้า ปีหน้า อายุมากขึ้นก็จะค่อยพัฒนา ทางด้านสติทางด้านปัญญาก็จะมากขึ้น ความละอายเกรงกลัวต่อบาป เราก็พยายามขัดเขลาตัวเราเอาออกจากจิตจากใจ ฝึกหัดให้เป็นคนที่มีพรหมวิหาร มีความเมตตา มองโลกในทางที่ดี คิดดี ทําดี เป็นบุคคลที่มีความเสียสละ ก็นับว่าเป็นบุคคลที่มีบุญ ถึงได้มีโอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์ แล้วก็ได้รับการศึกษา ได้รับการเล่าเรียน คนหลายร้อยหลายพันล้านคนยังไม่มีโอกาสเท่าพวกเราเลย

พวกเรามีโอกาสแล้ว ก็พยายาม พยายามสร้างความขยันหมั่นเพียร สร้างความรับผิดชอบ งานหนักก็เอางานเบาก็สู้ ไม่ใช่ว่าหนักไม่เอาเบาก็ไม่สู้ มีแต่หลบเลี่ยง มันก็จะติดตามตัวเราไป ฝึกหัดเป็นคนที่มีความเสียสละ เสียสละให้ตัวเรา เสียสละให้หมู่ให้คณะ ไม่เอารัดเอาเปรียบ ไม่แกล้งเพื่อน พยายาม มาวัดเราก็ได้สร้างประโยชน์ ทําอันโน้นบ้าง ทําอันนี้บ้าง ประโยชน์เพื่อส่วนรวม ประโยชน์ส่วนตัว ประโยชน์ส่วนรวม เราก็ต้องพยายาม หัดสังเกตหัดวิเคราะห์บ่อยๆ ทําบ่อยๆ ไม่ว่าเด็กไม่ว่าผู้ใหญ่ ไม่ว่าพระว่าชีก็พิจารณาเหมือนกันหมด ก่อนที่จะขึ้นสู่ปัญญาขั้นสูงได้ เราก็ต้องเก็บเกี่ยวสร้างประสบการณ์ ผ่านกาลผ่านเวลา ผ่านการความเสียสละ เดินสติเดินปัญญา ศึกษาเล่าเรียน ปริยัติ แล้วก็ปฏิบัติ ก็จะเข้าถึงผลปฏิเวธได้เอง

พยายามสร้างความรู้สึกตัวให้ต่อเนื่องกันสักนิดหนึ่งก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทํา ทําใจให้โล่งสมองให้โปร่ง อยู่หลายคนก็เหมือนกับ อยู่คนเดียวขณะนี้ก็ให้มีความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจให้ชัดเจนกันนะ

พากันไปไหว้พระพร้อมๆ กัน ค่อยไปศึกษาทําความเข้าใจต่อให้รู้ทุกอิริยาบถ