หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2563 ลำดับที่ 36 วันที่ 12 พฤษภาคม 2563

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2563 ลำดับที่ 36
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 12 พฤษภาคม 2563

ขอให้ทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ พากันสร้างความรู้ตัวแล้วหรือยัง สร้างความรู้ตัวแล้วก็พยายามสร้างให้ต่อเนื่อง รู้ลักษณะของการเจริญสติแล้วหรือยัง รู้จักลักษณะของใจ ความปกติของใจเป็นอย่างไร การเกิดของใจเป็นอย่างไร

แต่เวลานี้กำลังสติของเรายังเอาไปใช้การใช้งานไม่ได้ เพียงแค่สร้างกับประคับประคองให้ต่อเนื่อง ตรงนี้ก็ยังลำบากอยู่

แต่ละวันๆ เราหมั่นแก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเรา หัดสังเกต วิเคราะห์ ทั้งกายทั้งใจทั้งการกระทำของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเรา เราต้องมีสติมีปัญญาเข้าไปอบรม อบรมใจของเราอยู่ตลอดเวลา

ใจของเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตนหรือไม่ ใจของเรามีความแข็งกร้าวหรือว่ามีทิฐิ มีมานะ มีความเห็น ความเห็นแบบโลกๆ ปัญญาโลกๆ เรามาอาศัยปัญญาของพระพุทธองค์ วางปัญญา หยุดปัญญาโลก อย่าเพิ่งเอามาโต้แย้ง

เรามาสร้างความรู้ตัว รู้ให้ต่อเนื่องแล้วก็รู้ทัน รู้ลักษณะของใจ เห็นการเกิดการดับ รู้ด้วยเห็นด้วย จนใจคลายออกหงายขึ้นมา หรือว่าแยกรูปแยกนาม ตามเห็นการเกิดการดับ เห็นอนิจจังทุกขังอนัตตาในกายของเรา ต้องรู้ เห็นทำความเข้าใจ ว่าสิ่งไหนเป็นสิ่งไหน อะไรเป็นอะไร อะไรควรละ อะไรควรเจริญ อะไรควรดำเนิน

เราพยายามปรับปรุงแก้ไขตัวเรา อยู่หลายคนเราก็ดูเรา อยู่คนเดียวเราก็ดูเรา แก้ไขเรา อยู่กับสมมติ เราก็เคารพสมมติอะไรคือสมมติ อะไรคือวิมุตติ อันนี้หลวงพ่อพูดตั้งแต่ปลายเหตุมันเสียแล้ว

ไอ้เรื่องเริ่มต้น คือการเจริญสติเข้าไปดูเหตุดูผล รู้เหตุรู้ผล จนแยกแยะได้ นั่นแหละ ถึงจะมองเห็นความเป็นจริงได้ รู้ไม่ทัน เราก็รู้จักดับเอาไว้หยุดเอาไว้ หมั่นสร้างบารมี ค่อยเป็นค่อยไป ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ แก้ไขใหม่ ไม่นานเราก็เข้าใจ ถ้าเข้าใจแล้ว เราจะละได้อีกหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของเรา

กิเลสหยาบเป็นอย่างไร กิเลสละเอียดเป็นอย่างไร นิวรณธรรมเป็นอย่างไรมลทินเป็นอย่างไร จิตใจของเรามีอคติหรือไม่ เพ่งโทษหรือเปล่า เราต้องรีบแก้ไขตัวเราอยู่ตลอดเวลา เรามีความขยันหมั่นเพียรเพียงพอหรือไม่ มีความรับผิดชอบหรือเปล่า มีความเสียสละ มีความอดทนอดกลั้น รู้จักให้อภัย รู้จักอโหสิกรรม

ทุกเรื่องในชีวิต เราต้องแก้ไขตัวเราให้ได้ขณะที่ยังมีกำลัง ขณะที่ยังมีลมหายใจ หมดลมหายใจก็มีแต่เรื่องบุญเรื่องบาป แล้วแต่วิบากกรรมของแต่ละบุคคล จะแก้ไขตัวเราให้ได้ ใช้ตัวเองให้เป็น ขณะที่เรายังมีกำลังอยู่ รีบตักตวงหาบุญ สร้างบุญสร้างกุศล ให้มีให้เกิดขึ้นในกายก้อนนี้ให้ได้ ขณะที่เขายังมีกำลังอยู่

คนเราจะขึ้นสู่ที่สูงได้ก็มีฐานบุญเสียก่อน ถ้าไม่มีฐานบุญนี้ก็ยากลำบาก ถ้าไม่มีบุญทางสมมติก็ไปไหนมาไหนก็ลำบากอดๆ อยากๆ ถ้าเรามีความพร้อม ทั้งสมมติไม่อดไม่อยากไม่ลำบาก สมมติของเราก็สมบูรณ์แบบ ที่พักที่อาศัย ที่หลับที่นอน ที่อยู่ที่กิน ไม่มีเราก็พยายามทำให้มี ทำให้มีให้เกิดขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในทางสมมติ

พวกเรามาอยู่ร่วมกัน ก็ช่วยกันแก้ไขทุกสิ่งทุกอย่างให้เจริญรุ่งเรือง สมมติก็ไม่ให้ลำบาก อย่าพากันงอมืองอเท้า ให้พากันขยัน หัดเป็นคนขยันหมั่นเพียร มีความรับผิดชอบ มีความเสียสละ มีความอดทน นั่นแหละเขาเรียกว่าตบะอย่างแรงกล้าเลยทีเดียว

การจะขึ้นตัวเรือนเราก็อาศัยบันได ถ้าไม่มีบันไดเราก็ขึ้นตัวเรือนไม่ได้ การปฏิบัติธรรม ทำให้ใจสะอาดบริสุทธิ์ เราก็อาศัยตบะบารมี ตั้งแต่ความเสียสละการให้ทาน มีสัจจะกับตัวเรา มีความซื่อสัตย์ มีความอ่อนโยน มีความอ่อนน้อม มีการฝักใฝ่ มีการสนใจ รู้จักลักษณะของการเจริญสติ รู้จักทำความเข้าใจอยู่ตลอดเวลา

กายทำหน้าที่อย่างไร ทวารทั้งหก หู ตา จมูก ลิ้น เขาทำหน้าที่อย่างไร วิญญาณในกายเขาทำหน้าที่อย่างไร อาการของขันธ์ห้าเขาทำหน้าที่อย่างไร ซึ่งเขามารวมกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน ซึ่งเป็นตัวของเรานี่แหละ เขารวมกันอยู่แต่เราต้องรู้ด้วยปัญญา แยกแยะด้วยปัญญา เห็นด้วยปัญญา มอง ชี้เหตุชี้ผลด้วยปัญญา บริหารชีวิตของเราด้วยปัญญา มองเห็นความจริงในชีวิต จนกว่าจะหมดลมหายใจ มองเห็นหนทางเดิน ว่าเราจะได้กลับมาเกิดหรือไม่ได้กลับมาเกิดกัน ก็ต้องพยายามกันนะ

ตราบใดที่ใจยังเกิดอยู่ ก็ขอให้เกิดอยู่ในกองบุญกองกุศลเอาไว้ ไม่สูญหายอะไร เป็นเข้าพกเข้าห่อติดตามตัวเราไปส่วนกิเลสตัวต้องขัดเกลาเอา ตั้งแต่ตื่นขึ้นจนกระทั่งนอนหลับ จนกระทั่งหมดลมหายใจ

เอาล่ะ วันนี้ข้อความเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันกันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจกันเอา