หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555 ลำดับที่ 152

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555 ลำดับที่ 152
พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร
พระธรรมเทศนาโดย (Dhamma Talk by)
พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร
ชื่อตอน (Title)
หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555 ลำดับที่ 152
บันทึกเสียงเมื่อ (Recording Date)
ชุด (Category)
หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555
ถอดความฉบับเต็ม (Transcript)
เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติสร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ชัดเจน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาเราได้สร้างความรู้ตัวแล้วก็สร้างให้ต่อเนื่องกันแล้วหรือยัง ถ้ายังก็เริ่มเสียนะ อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้งอย่าไปปล่อยเวลาทิ้ง ทุกเวลาทุกโอกาสทุกลมหายใจเข้าออกนอกจากนอนหลับ ตื่นขึ้นมามีความรู้ตัวอยู่ปัจจุบัน รู้กายรู้ลมหายใจเข้าออกอันนี้เขาเรียกว่า ‘รู้กาย’ แล้วก็รู้ให้ต่อเนื่อง เขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’

เราจะเน้นลงอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกของเรา เพราะว่าคนเหล่าถ้าขาดการหายใจเข้าออกแล้วก็ไป หายใจเข้าออกหายใจอยู่ตั้งแต่เกิดแต่เราขาดการสร้างความรู้ตัวตรงนี้ ก็เลยมีตั้งแต่ความคิดเก่าๆ ปัญญาเก่าๆ ปัญญาของความหลงปัญญาของโลกิยะ เขายังหลงอยู่ ถ้าไม่หลงเขาไม่เกิด ถ้าไม่หลงเขาไม่ยึดไม่ติดไม่เกิด

เราต้องไปทำความเข้าใจไปคลายความหลง ว่าในกายของเรานี้อะไรคือส่วนวิญญาณ อะไรคือส่วนรูปอะไรคือส่วนนาม เราสวดเราท่องกันอยู่ทุกวันเป็นกองเป็นขันธ์ เราไปหัดวิเคราะห์ทำความเข้าใจเพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างก็เกี่ยวเนื่องกันหมด เกี่ยวเนื่องกันหมด แต่เราต้องพยายามค่อยทำความเข้าใจ เราค่อยทำค่อยสร้างขึ้นมาทีละเปาะๆ เขาจะเกี่ยวเนื่องกันหมดทุกอย่าง

สมมติของเราบริบูรณ์เขาส่งผลถึงทางด้านจิตใจ กำลังสติปัญญาที่ถูกต้องเราก็จะเห็น เราก็จะแยกได้คลายได้ ทำความเข้าใจได้แล้วก็ละได้ เพราะว่าจิตของทุกดวงเกิดมาก็ปรารถนาที่จะหาทางดับทุกข์หาทางหลุดพ้น แต่ในส่วนลึกๆ เราขาดการทำความเข้าใจที่ถูก ก็เลยมีตั้งแต่ทับถมเอาไว้ มีตั้งแต่หาเรื่องต่างๆ มาทับถมเอาไว้

ตัวใจนั่นแหละก็มาสร้างกายเนื้อมาปิดบังอำพรางตัวเขาเอาไว้ แล้วก็ความเกิดการแสวงหาก็มาปิดบังอำพรางตัวเขาเอาไว้ อาการของขันธ์ห้าอีก นอกจากบุคคลที่มาแยกมาแยะ มาทำความเข้าใจให้รู้จริงๆ ถึงจะไม่เอาถึงจะยอมปล่อยยอมวางได้ พอรู้จุดปล่อยรู้จุดวาง ก่อนที่จะรู้จุดปล่อยรู้จุดวาง เพียงแค่ระดับสมมติก็ยังทำกันไม่ค่อยคล่องแคล่วเท่าไร ยังทำกันไม่เต็มที่ ยังสมมติของเราให้บริบูรณ์เท่าไร นั่นก็เลยคลายยากเพราะว่าเหตุการณ์บังคับ ปากท้องบังคับ สถานการณ์บังคับ สารพัดอย่างมันก็เลยคลายได้ยาก

ท่านถึงบอกให้มาเจริญพรหมวิหารมาขัดเกลากิเลสออกจากใจของเรา กิเลสหยาบกิเลสละเอียด มันก็ไม่เหลือวิสัย อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้งอย่าไปปล่อยเวลาทิ้งเสียดายเวลา เป็นงานของทุกคนทั้งงานภายนอกงานภายใน งานภายในเราก็ขัดเกลากิเลสออกจากใจของเรา งานภายนอกสมมติโลกธรรมเราก็ยังสมมติของเราให้บริบูรณ์ให้อยู่ดีมีความสุข ถึงจะมีไม่มากก็ให้สมบูรณ์ไม่ให้ลำบาก ใครไปใครมาก็มีความสุข ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีจะไปที่ไหนก็ต้องรู้จักใจของตัวเราหมั่นพร่ำสอนใจของเราอยู่ตลอดเวลา พยายามนะ

พระเราวันนี้ชีเราวันนี้พากันไปช่วยทำความสะอาดที่องค์หลวงปู่สร้างใหม่ องค์พระศรีอริยเมตไตรย พากันไปช่วยทำความสะอาดทั้งพระทั้งชีส่วนหนึ่งว่างๆ ทั้งฆราวาสญาติโยมก็พากันไปช่วยกันทำจะได้ให้ทันปีใหม่ ปีใหม่เห็นว่าท่านอาจารย์ต้าจะพาหมู่พาคณะกันสวดเคาท์ดาวน์อยู่ เห็นฆราวาสญาติโยมมาอยากจะพากันมาสวดมนต์ข้ามปี ก็เลยเอาเลยทำ เลย อะไรที่จะเป็นสิริมงคลก็ทำไปเถอะ เราก็จะได้ทำความสะอาดช่วยกัน ไปทำความสะอาดช่วยท่านอาจารย์ฮก อาจารย์ฮกจะพาทำ

พระเราชีเราฆราวาสญาติโยมพากันวางงานจุดอื่นไปช่วยกันทางนั้นเสียก่อน จะได้เคลื่อนเครื่องโม่ปูนออกมาเก็บเอาไว้ ช่วยกันเอาเครื่องโม่ปูนออกมา แล้วก็ไล่ปูนไล่เศษอิฐเศษหินต่างๆ ออกไป ตีกรอบทำตัวล็อกกันน้ำกันฝนเอาไว้จะได้สวยได้งามวันขึ้นปีใหม่ ใกล้แล้วแหละงานใหญ่ๆ ก็ใกล้จะจบงาน เป็นสิริมงคลอยู่ในระดับของสมมติ

ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนทำให้สมมติบริบูรณ์ เพราะว่าเราก็ยังอาศัยสมมติอยู่อาศัยสถานที่อยู่ ใจก็มาอาศัยกายอยู่ เราต้องทำความเข้าใจ หลวงพ่อก็จะพาทำทำทุกอย่างเท่าที่จะเป็นบุญ เรามาอาศัยสถานที่ตรงนี้อยู่ ทำอย่างไรถึงจะทำให้สถานที่ของเราน่าอยู่น่าอาศัยน่ารื่นรมย์ เราก็ช่วยกันอะไรไม่ดีเราก็รีบช่วยกันเสีย อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้ง ไม่ใช่ว่าเอาตั้งแต่ความเกียจคร้านงอมืองอเท้า ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่มีความเจริญ

ถ้าเรามีความเกียจคร้านไม่มีความเสียสละมีความเห็นแก่ตัว อยู่คนเดียวก็ไม่เข้าถึงธรรม อยู่หลายคนก็ไม่เข้าถึงธรรม เรามีโอกาสแล้วเราทำ ทำให้เป็นสิริมงคลให้เป็นประโยชน์ ประโยชน์ใกล้ประโยชน์ไกล ประโยชน์มากประโยชน์น้อย ประโยชน์ในโลกนี้ประโยชน์ในโลกหน้า ให้พยายามพากันมองให้เห็น คลายใจของเราออกให้รับรู้ในสิ่งที่เราทำ เราก็จะมองเห็นว่าอะไรผิดอะไรถูก อะไรควรเจริญอะไรควรละ นี่แหละมีโอกาสแล้วก็เราก็ได้ทำบุญอยู่ตลอดเวลา

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาทุกอย่างตั้งแต่ปากทางถึงก้นครัวดูแลช่วยกัน ดูแลความสะอาดความเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่าไปทิ้งระเกะระกะ คนเราถ้าไม่ได้ฝึกนี่ก็มันจะเห็นได้ชัดเจน ถ้าไม่ได้ฝึกอะไรก็สะเปะสะปะไปหมด เราฝึกฝนทั้งจัดระบบระเบียบทั้งภายในทั้งภายนอกของเราให้มีประโยชน์ให้มีความสุข ใครไปใครมาก็มีความสุข ให้พยายามช่วยกัน

เอาล่ะ วันนี้ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันเอานะ

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง