หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2551 ลำดับที่ 118

ขอให้ญาติโยมทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกของตัวเราเองให้ต่อเนื่องกัน พยายามสำรวจตัวเราตั้งแต่ตื่นขึ้นมา อะไรควรเจริญ อะไรควรละ

การที่จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์นี่ก็ยากแสนยาก ในเมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์ สิ่งไหนที่เราจะเดินให้ถึงจุดหมายปลายทาง คนเราแต่ละคนแต่ละท่านก็สร้างอานิสงส์สร้างบุญบารมีมาไม่เหมือนกัน บางคนบางท่านก็สร้างมามาก บางคนบางท่านก็สร้างมาน้อย แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร เรามาสร้างอยู่ปัจจุบันให้ดี

มีความขยันหมั่นเพียร หมั่นแก้ไขปรับปรุงตัวเราเอง ทุกเรื่อง ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา สำรวจตัวเรา เรามีความเกียจคร้าน เราก็พยายามละความเกียจคร้าน เรามีความรับผิดชอบต่อส่วนตัว ต่อส่วนรวม เรามีความเสียสละเพียงพอหรือไม่ เรารู้จักแก้ไขปรับปรุงตัวเราเองหรือไม่ เราก็ต้องพยายามหมั่นวิเคราะห์เอา รู้จักแก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเรา ไม่ให้เป็นภาระ ตัวเรานี่ก็เป็นภาระให้กับตัวเรา ให้กับจิต กายก็เป็นภาระของจิต เขาก็อาศัยกันมานาน แต่ก็พยายามปลดปลงปล่อยวางให้จิตของเราเป็นอิสระ ให้รับรู้ ไม่ให้เข้าไปหลงเข้าไปยึดทั้งที่อยู่กับกาย

เราต้องแก้ไข ถ้าไม่แก้ไขแล้วก็ไม่มีใครจะแก้ไขให้ ทุกคนก็ปรารถนาที่จะหาทางดับทุกข์ ทุกคนก็ปรารถนาที่จะหาทางหลุดพ้น ที่ออกมาบวชไม่ว่าพระว่าชี ออกมาฝึกหัดปฏิบัติ ไม่ว่าโยมก็เหมือนกัน ให้รู้จักรับผิดชอบ มีการขวนขวาย รู้จักทำรู้จักสร้าง รู้จักแก้ไขทั้งสมมติทั้งวิมุตติ

ทำความเข้าใจให้ถูกต้อง ไปอยู่ที่ไหนก็มีตั้งแต่ความสุข อยู่คนเดียวก็มีความสุข อยู่หลายคนก็มีความสุข ตั้งจิตให้เป็นสัมมาทิฏฐิ มีความคิดเห็นที่ถูกที่ตรง ถึงจะเดินยังไม่ถึงจุดหมาย ยังเดิน ยังแยกรูปแยกนามตามความเข้าใจกับขันธ์ห้าไม่ได้จริงๆ แยกรูปแยกนามถึงจะเป็นสัมมาทิฏฐิที่แท้จริง

เพียงแค่แยกรูปแยกนามก็ยังไม่ถึงจุดหมาย เพียงแค่เริ่มต้น เราต้องมาละกิเลสออกจากจิตจากใจของเราให้หมดจดอีก กิเลสหยาบกิเลสละเอียดความคิดเล็กๆ น้อยๆ ความกังวลความฟุ้งซ่านความลังเล ความอาฆาตพยาบาท มลทินต่างๆ ต้องกำจัดออกให้หมด ไม่ใช่ว่าจะเป็นของง่ายๆ เลยทีเดียว เราต้องสร้างสะสมตบะบารมีอย่างแรงกล้า ความเสียสละต้องเต็มเปี่ยม แล้วก็ต้องเด็ดเดี่ยว คลายให้มันหมด กำจัดออกให้มันหมด

เพียงแค่อยากจะรู้ธรรม อยากจะได้ธรรม เราก็ต้องดับอีก คนทั่วไปมีตั้งแต่ความทะเยอทะยานอยาก อยากด้วย หวังด้วย ทุกสิ่งทุกอย่าง อยากในรูปในรสในกลิ่นในเสียง ในหลักธรรมท่านให้ละความอยาก แล้วก็ให้ละความหวัง ตั้งสติทำความเข้าใจให้เป็นปัญญา การกระทำของเราก็ต้องให้ถึงพร้อมจึงจะเกิดประโยชน์

ไม่ใช่ว่าดีแต่พูด ต้องพยายามให้ได้ พูดน้อย การกระทำให้มากๆ จึงจะเกิดประโยชน์ แล้วก็อาศัยความเพียร อาศัยกาลอาศัยเวลาที่ต่อเนื่องประกอบกันเข้า ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ใช่ว่าทำอะไรก็เหมือนกับไฟไหม้ฟาง พึ่บพั่บๆ ผักชีโรยหน้า ไม่ดี เราต้องทำทั้งภายนอกทั้งภายในให้หมดจดให้บริบูรณ์ เรารู้เรา แก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเราอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ตัวของเราก็พยายามแก้ไขให้เบาบาง แล้วก็ไม่ให้เป็นภาระกับตัว ไม่ให้เป็นภาระกับจิต ภายนอกเราก็ไม่ให้เป็นภาระของคนอื่น

หลวงพ่อนี่ก็หนัก หนักอยู่ที่แบกรับภาระมานานทั้งภายนอกภายใน ภายในก็แก้ไขของตัวเองจนไม่มีอะไรที่จะแก้ ภายนอกก็ทำหน้าที่ยังสมมติให้เกิดประโยชน์ เป็นภาระที่หนักอยู่ เป็นหน้าที่ เปลี่ยนจากภาระเป็นหน้าที่ พวกเรามาอยู่ร่วมกันก็จงพยายามทำภาระให้เบาบาง อย่ามาเพิ่มภาระให้หลวงพ่อมากมาย

อะไรพอช่วยกันได้ อะไรพอทำได้เราก็ช่วยกันทำ ช่วยกันทำให้เกิดประโยชน์ ช่วยกันให้เกิดอานิสงส์ให้มากมาย ฝากฝังเอาไว้ให้กับโลก ไว้ให้กับสมมติ ให้เป็นทรัพย์ของแผ่นดิน ให้เป็นทรัพย์ของทุกคน ทุกคนก็มีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบช่วยกัน เป็นสมบัติของทุกคน ไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่ง เป็นของแผ่นดิน แต่ในสถานที่ตรงนี้ เรามาอยู่แล้ว ทำอย่างไรเราถึงจะทำให้เกิดประโยชน์ ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน ประโยชน์สูงสุด ประโยชน์ในโลกปัจจุบันนี้เสียก่อน โลกภายหน้า ข้างหน้า อนาคต ถ้าทำปัจจุบันดีเขาก็จะส่งผลออกมาดีเอง ยิ่งอยู่ด้วยกันมากมายหลายคนหลายท่าน ก็ให้รู้จักวิเคราะห์พิจารณา รู้จักค่อยพูดค่อยจา ค่อยแก้ไขตัวเองปรับปรุงตัวเองให้ได้ อย่าไปขวางหมู่ขวางคณะ มันไม่ดี ถ้าใครขวางหมู่ขวางคณะ ให้เราไปในทางเส้นเดียวกัน คือทางดับทุกข์ทางหลุดพ้น ยังสมมติทั้งภายนอกภายในให้เพียบพร้อมถึงจะเกิดประโยชน์ ก็ต้องพยายามเอานะ

สักวันหนึ่ง เมื่ออายุมากขึ้น เราก็จะเข้าใจ เพื่อที่จะเอาไปใช้กับชีวิตประจำวันของเรา ไปอยู่ที่ไหน ก็ไม่เก้อไม่เขิน ทรัพย์ภายนอกก็เต็ม ทรัพย์ภายในก็เต็มเปี่ยม ไปอยู่ที่ไหนก็เป็นที่พึ่ง ที่พึ่งให้ตัวเองได้ ที่พึ่งให้คนอื่นได้ เราก็ต้องพยายามขยันกันเอา

เอาล่ะ วันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจกันเอา นี่เพียงแค่เล่าให้ฟัง