หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2551 ลำดับที่ 102

ขอให้ญาติโยมทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรับรู้การหายใจเข้าออกของตัวเราเองให้ต่อเนื่องกัน ตามความเป็นจริงเราต้องน้อมหมั่นวิเคราะห์ตัวเรา หมั่นวิเคราะห์กาย วิเคราะห์จิต วิเคราะห์ความเป็นอยู่ของเรา ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา

ฝึกฝนตนเองให้เป็นคนขยันหมั่นเพียร มีความรับผิดชอบ ไม่เห็นแก่ตัว ฝึกฝนตนเองขัดเกลาตัวเราอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ตื่นขึ้นมา สร้างประโยชน์ให้กับตนเอง สร้างประโยชน์ให้กับส่วนรวม เท่าที่โอกาสเท่าที่ความสามารถของพวกเรามี เรามีความเกียจคร้านเราก็พยายามละความเกียจคร้านนั้นเสีย เราไม่มีความรับผิดชอบเราก็เพิ่มความรับผิดชอบ ทั้งสมมติความเป็นอยู่ทางด้านรูปธรรมทางด้านนามธรรม เพราะว่าธรรมกับโลกก็อาศัยกันอยู่ เกี่ยวเนื่องกันอยู่ ถ้าไปที่ไหนแล้วมีแต่ความเกียจคร้าน แล้วก็ไม่มีประโยชน์ สร้างความขยัน ขยันให้ตัวเอง ขยันวิเคราะห์ ขยันพิจารณา ขยันสังเกต ขยันขัดเกลาในการละกิเลส กิเลสหยาบกิเลสละเอียดๆ ทำความเข้าใจให้ถูกต้อง

อะไรคือสัมมาทิฏฐิความรู้แจ้งเห็นจริง การแยกรูปแยกนามเป็นอย่างไร การดูตามรู้ตามเห็น อาการของขันธ์ห้า ของความคิด ของอารมณ์ต่างๆ เพียงแค่ปัจจุบันในทางโลกก็ทำให้ดีเถอะ ความเป็นอยู่ทางด้านสมมติไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ก็จะส่งผลถึงทางด้านภายใน

คนเราอยากจะรู้ธรรมแต่การกระทำไม่ค่อยจะถึง มีแต่ความอยากปิดกั้นเอาไว้ ความทะเยอทะยานอยาก ความอยากเล็กๆ น้อยๆ อยากทุกสิ่งทุกอย่างนั่นแหละ อยากมีอยากเป็น อยากไปอยากมา ไม่อยากมีไม่อยากเป็นไม่อยากมา

ในหลักธรรมแล้วท่านให้ละความอยากทั้งนั้น ละความอยากออกให้หมด แล้วก็ทำความเข้าใจด้วยสติที่เราสร้างขึ้นมา สติรู้ตัวแล้วก็ต้องรู้ให้ต่อเนื่อง ความหมายของการเจริญสติก็เพื่อที่จะเข้าไปสะสางกิเลส เข้าไปคลายความหลง ลักษณะของจิตที่สงบปราศจากกิเลส ลักษณะของความปกติ ศีลสมาธิปัญญาเป็นลักษณะอย่างไร ต้องรู้ต้องเห็น มันก็ยากอยู่

วิบากกรรมสมมติต่างๆ ก็คอยปิดกั้นเอาไว้อยู่ ต้องสร้างตบะบารมีอย่างแรงกล้าเลยทีเดียว ความเพียรมีเต็มเปี่ยม สัจจะมีเต็มเปี่ยม ความเสียสละมีเต็มเปี่ยม ความอดทนอดกลั้น ผ่านกาลผ่านเวลา มีสัจจะกับตัวเราเอง ไม่เห็นแก่ตัว ต้องคลายออกให้หมด ให้หมดจด

ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชี มีรูปมีนามมีกายเนื้อเหมือนกันหมด บุคคลมีสติมีปัญญาจะหมั่นพร่ำสอนตัวเอง แก้ไขตัวเอง ปรับปรุงตัวเอง คนที่ไม่มีปัญญาเพียงพอก็ไปวิ่งให้คนโน้นเขาสอนคนนี้เขาสอนอยู่อย่างนั้น มันก็เลยไปไม่ถึงไหน เราต้องสอนตัวเอง แก้ให้ตัวเองปรับปรุงตัวเอง ความเสียสละของเรามีเต็มเปี่ยม พรหมวิหารของเรามีเต็มเปี่ยม ความขยันหมั่นเพียรของเรามีเต็มเปี่ยมหรือไม่ สำรวมกายอินทรีย์ของตัวเราอยู่ตลอดเวลา

การได้ยินได้ฟังได้อ่านได้ศึกษาค้นคว้า ตำราครูบาอาจารย์มีกันเกลื่อน แต่คนที่จะเอาจริงๆ ทำจริงๆ มีน้อย เราต้องพยายามเอา ถ้าคนมีปัญญาแล้ว รู้หนทางรู้แนวทางแล้วก็ การเจริญสติเป็นอย่างนี้นะ การละกิเลสเป็นอย่างนี้นะ คำว่า ‘สมถะ’ เป็นลักษณะอย่างไร การดับการควบคุมตั้งแต่ต้นเหตุกลางเหตุปลายเหตุ การละกิเลส ลักษณะอาการของกิเลสเป็นหน้าตาอย่างไร ถ้าเราไม่ศึกษาตัวเราแล้วใครเขาจะศึกษาตัวเราให้ จะไปอบรมที่ไหน ไปร้อยวัดพันวัด ไปอบรมที่นู่นที่นี่ ถ้าไม่แก้ไขตัวเองมันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ

ถ้าบุคคลที่มาวิเคราะห์ มาพิจารณาปรับปรุงตัวเอง ไม่จำเป็นต้องพูดต้องนั่นเลยก็ได้ ไม่ต้องฟังเลยก็ได้ กายของเรานี่แหละเป็นตำราใบใหญ่ ค้นลงไป รู้ไม่ทันก็รู้จักดับรู้จักควบคุม ทั้งภายนอกภายใน ก็ขยันกันเอานะ อันนี้เป็นอานิสงส์ของแต่ละบุคคล

เมื่อวานนี้หลวงพ่อก็เพิ่งกลับมา เมื่อวานนี้ไปเชียงใหม่ องค์พระพุทธรูปหยกใหญ่ก็เสร็จแล้วแหละ เพียงแค่ขัดลงเงา ไปตกแต่ง ส่วนที่ยังไม่บริบูรณ์ ก็คงจะเป็นวันที่ 21 คงจะได้อัญเชิญมา แล้วก็ก้อนหยกใหญ่ยาว 7 เมตร ก็คงจะได้เอามาพร้อมกัน มาวันที่ 21 ก็จะได้สร้างบุญสร้างอานิสงส์ใหญ่ฝากเอาไว้ให้กับโลกไว้ให้กับสมมติ เป็นสมบัติของทุกคน

บุคคลที่มีบุญสร้างบุญมาดีถึงได้มีโอกาสได้ทำบุญ พระพุทธรูปหยกใหญ่ก็ได้รับความอนุเคราะห์จากคุณหมอสถาพร กับคุณหมอดวงเดือน ซึ่งเป็นเจ้าภาพหลักในการทำ แล้วก็แม่กวนอิมหยกใหญ่ นี่แหละคู่บุญคู่บารมีได้สร้างบุญมาดีมาก่อน บุญเก่าก็มีบุญใหม่ก็ได้สร้างฝากเอาไว้ พวกเราก็มีโอกาสได้มาร่วมบุญกันได้มาช่วยกัน

เป็นทรัพย์เป็นสมบัติของแผ่นดิน เป็นสมบัติ เป็นที่ระลึกถึงคุณพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ เป็นบุญฝากเอาไว้ ส่วนการที่จะทำจิตให้สะอาดให้บริสุทธิ์ เราต้องประพฤติปฏิบัติตามคำสอนของท่าน ละกิเลสออกจากจิตจากใจ คลายความหลงออกจากใจของเราให้มันหมดจด

พวกเราต้องพยายามทำกัน พระเราก็ขยันหมั่นเพียร อย่าเห็นแก่กินอย่าเห็นแก่นอน อย่าเห็นแก่พูดแก่คุย พูดน้อยนอนน้อย ขัดเกลาตัวเราให้มากๆ พยายามแก้ไขปรับปรุงตัวเอง เพิ่มความขยัน เพิ่มความรับผิดชอบ อะไรเราพอช่วยกันได้เราก็ช่วย กว่าจะได้มาแต่ละชิ้นแต่ละอันนี่ก็ยากแสนยาก กว่าจะได้ทำสำเร็จแต่ละอันต้องอาศัยกาลอาศัยเวลา อาศัยบริวารร่วมมือกัน ช่วยกันจากรุ่นต่อรุ่นๆ มาเรื่อยๆ จนพวกเราได้อยู่ดีมีความสุข เราอยู่ดีมีความสุขแล้ว อะไรเราพอช่วยกันได้เราก็ช่วย อย่าพากันทำลาย รู้จักรับผิดชอบ

ความเป็นระเบียบความสะอาด ที่พักที่อาศัยที่หลับที่นอน ห้องส้วมห้องน้ำ เราต้องช่วยกันดูแล ตรงไหนมันสกปรกเราก็ช่วยกันทำ ไม่ใช่ไปเกี่ยงงอน ว่าไม่ใช่หน้าที่ของตัวเรา เป็นหน้าที่ของทุกคน ตั้งแต่ประตูทางเข้าถึงก้นโรงครัว ห้องส้วมห้องน้ำเราต้องดูให้ดี ห้องครัวก็ช่วยกันทำความสะอาด ความเป็นระเบียบ ทั้งชีบวชเข้ามาแล้วต้องมาฝึกฝนตนเอง ไม่ใช่ว่าบวชเข้ามาแล้ว มาเพิ่มความเกียจคร้านให้ตัวเอง เป็นภาระให้กับสถานที่เป็นภาระให้กับคนอื่น

เราต้องมาแก้ไขตัวเราปรับปรุงตัวเรามันถึงจะถูก หมั่นขัดเกลาหมั่นละกิเลส จะเอาตั้งแต่ธรรมอยากได้ตั้งแต่ธรรม การกระทำมันไม่มี อย่าดีแต่พูด การกระทำของเราต้องให้ถึงพร้อมถึงจะเกิดประโยชน์ ประโยชน์ภายในประโยชน์ภายนอก ประโยชน์สั้นประโยชน์ยาว ประโยชน์ปัจจุบันประโยชน์สูงสุด เราต้องทำความเข้าใจให้ถึง ไม่ถึงวันนี้ก็ต้องถึงวันหน้า ไม่ถึงวันหน้าก็ถึงเดือนหน้าปีหน้า ไม่ถึงจริงๆ พวกเราก็ไปต่อเอาภพหน้ากัน

ทุกคน จิตทุกดวงเดินทางเพื่อที่จะเข้าสู่ความสะอาดความบริสุทธิ์กันหมด แต่จะถึงช้าหรือถึงเร็วเท่านั้น ทุกคนเกิดมาอยู่ในโลกมนุษย์นี้ก็มาไม่นาน เดี๋ยวก็พลัดพลาดจากกัน ไม่พลัดพรากจากกันตอนเป็นก็ต้องพลัดพรากจากกันตอนตาย เพราะว่ากฎของไตรลักษณ์ อนิจจังทุกขังอนัตตา เขาเป็นอยู่อย่างนั้น แม้แต่ร่างกายของเราก็จะไป ถ้าถึงวาระเวลาก็แตกดับ เขาก็จะแตกสลายกับคืนสู่สภาพเดิม

ขณะที่ยังมีกำลังกายอยู่ เราพยายามสร้างคุณงามความดี หมั่นขวนขวายหมั่นสร้างให้มีให้เกิดขึ้น อย่าว่าไม่ทำ ทำมากก็เป็นของเรา ทำน้อยก็เป็นของเรา อย่าไปคิดว่าไม่ทำ คนอื่นเขาทำเราก็พลอยยินดีพลอยอนุโมทนาสาธุด้วย เราก็พลอยได้มีอานิสงส์ด้วย อย่าไปขวางทาง เราพยายาม เพียงแค่คิด คิดดีทำดี การกระทำของเราให้ถึงพร้อม

อยากจะให้คนที่ไม่มียากจนลำบากมาช่วยกันทำ คนที่มีอยู่แล้วก็ยังมีโอกาสได้ทำมากมายขึ้นเป็นทวีคูณ คนที่ไม่มีถ้ายิ่งหมดโอกาสที่จะได้ทำ วันข้างหน้าก็ยิ่งอดยิ่งอยาก ยิ่งเหือดแห้งลงไปเรื่อยๆ เรามีโอกาสเราทำฝากเอาไว้ ไม่เสียหลาย ก็ต้องพยายามกันนะ

เอาล่ะ วันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสานต่อทำความเข้าใจกันเอา