หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2556 ลำดับที่ 76

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2556 ลำดับที่ 76
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 19 มิถุนายน 2556

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจนแล้วก็ให้ต่อเนื่อง เป็นเรื่องของทุกคนที่จะต้องศึกษาตัวเรา แก้ไขตัวเรา ปรับปรุงตัวเรา ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ จะลุกจะก้าว จะเดิน รู้กายรู้ใจ รู้จักแก้ไข รู้จักพิจารณาหาความเป็นจริงในชีวิตของเรา เรามีความรู้ตัวที่ต่อเนื่องแล้วหรือยัง ถ้ายังก็เริ่มเริ่มอยู่บ่อยๆ ขยันหมั่นเพียร ฝักใฝ่ สนใจ

รู้ลึกลงไป รู้ความปกติ รู้ความสะอาดของใจ ทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลง เรามีความขยันหมั่นเพียรเพียงพอหรือไม่ เรามีความรับผิดชอบเพียงพอหรือไม่ เรามีความกระตือรือร้นด้วยการเจริญสติ ด้วยการทำ ด้วยการสร้างขึ้นมา ทั้งสมมติทั้งวิมุตติให้บริบูรณ์ เราก็จะมีความสุข เรามีความเสียสละ ละความเห็นแก่ตัว ละความตระหนี่เหนียวแน่น ออกจากจิตจากใจของเรา หมั่นขัดหมั่นเกลาออกจากจิตจากใจของเรา ไม่ว่าแต่ละจุดแต่ละอย่าง เราพยายามแก้ไข มีไม่มาก ยิ่งอยู่ด้วยกันเยอะๆ มาจากคนละทิศละที่ละทางมาอยู่ด้วยกัน ยิ่งเพิ่มความเสียสละให้มากๆ ความเสียสละ ความเมตตา เห็น มองเห็นความจริงของชีวิตของเรา

วันนี้อากาศก็ดี จะได้บวชนาค 3 - 4 คน มีโอกาสก็ขอเชิญพี่น้องเรามาร่วมกัน มาร่วมกันบวชพระบวชนาค มีเวลามาศึกษาตัวเรา มาสร้างบุญสร้างอานิสงส์ ให้มีให้เกิดขึ้น เรามาบวช บวชให้ตัวเรา มาปรับแก้ไข ปรับปรุงตัวเรา พ่อแม่ก็ได้บุญ มีความสุข ทีนี้ก็ยังเหลืออยู่ที่ตัวเรา ว่าเราจะแก้ไขตัวเราได้หรือไม่ เอาไปใช้กับชีวิตของเราได้หรือไม่ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีว่านาคก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ก็ต้องช่วยกัน ใกล้ๆ จะเข้าพรรษา เหลืออีกไม่มาก

วันนี้ก็พระเราชีเรามีโอกาสก็มาร่วมกันช่วยเอาไผ่ออก ไผ่อยู่ข้างหลังศาลาหอฉัน ไผ่บงไผ่หนามเหลืออยู่ไม่มาก จะได้เอาไทรใหญ่มาลง ไทรใหญ่สาละมาลง ให้ได้อาศัยร่มเงา ตรงนี้ก็เอาไผ่ออก จุดนี้ก็จะได้มีที่พักที่อาศัยเยอะ ไผ่หนามไผ่บง ใครไปใครมาก็จะได้มีความสุข ช่วยกันรวมพลัง กะว่าจะเอาให้เสร็จก่อนที่จะเข้าพรรษา จะได้เอาไม้ใหญ่มาลงปีหน้าก็จะได้ขึงธงทิว จะได้ไม่ได้ลำบาก ฉลองสมโภชกัน มีโอกาสมีบุญ จะพยายามพากันสร้างบุญสร้างอานิสงส์ให้เต็มที่ บุญสมมติก็จะทำให้เต็มที่

แต่การละกิเลสเราก็ช่วย ช่วยกันละเอาของใครของมัน ละให้กันไม่ได้ ความโลภความโกรธ ความอยากต่างๆ ก็ต้องละเอา อะไรไม่ดีเราก็รีบแก้ไขเสีย ทำในสิ่งที่มันดี หมั่นพร่ำสอนตัวเรา แก้ไขตัวเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราขยันหมั่นเพียรไปอยู่ที่ไหนก็ไม่ได้ลำบาก ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่อดตาย ถ้าคนเกียจคร้านมีความเห็นแก่ตัวไปอยู่ที่ไหนก็ลำบาก ยิ่งเรามีศรัทธา ไม่ใช่ศรัทธาแบบความหลงงมงาย รู้จักใช้ชีวิตประหยัดมัธยัสถ์ ใช้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์ สิ่งไหนไม่เป็นประโยชน์ก็ไม่ใช้ ประโยชน์ไกลประโยชน์ใกล้ ประโยชน์ส่วนรวม ประโยชน์ส่วนตน ประโยชน์ในโลกนี้ประโยชน์ในโลกหน้า

บุคคลที่มีบุญมีสติ มีปัญญา ย่อมพิจารณาออกพิจารณาเป็น แล้วก็รู้จักรีบแก้ไข ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นได้บอกได้บังคับได้เคี่ยวเข็ญ เราบังคับ เราแก้ไข เราปรับปรุงตัวเรา แต่ละวัน ความอ่อนน้อมถ่อมตนของเรามีหรือไม่ ความเสียสละของเรามีหรือไม่ ความเห็นแก่ตัวของเรามีหรือไม่ เราเอารัดเอาเปรียบคนอื่น เอารัดเอาเปรียบตัวเรา เราก็รีบแก้ไข ยิ่งเรามาอาศัยอยู่ร่วมกัน ความสมัครสมานสามัคคี ความเสียสละต้องเป็นหนึ่ง เพราะว่าทุกชีวิตก็ปรารถนาที่จะหาทางดับทุกข์ หาทางหลุดพ้น เราพยายามช่วยกันประคับประคองกันไป อะไรที่ไม่ดีเราก็รีบแก้ไขเสีย อะไรที่มันดีแล้วเราพยายามเพิ่ม เสริมขึ้นไป เติมขึ้นไปให้มันเต็มเปี่ยม เราจากไปคนรุ่นหลังเข้ามาสร้างสานต่อไม่ได้ลำบาก ไม่ใช่ว่าไปงอมืองอเท้า ทำอะไรก็ไม่เป็น

การปฏิบัติธรรม ก็คือรู้จักหน้าที่ รู้จักรับผิดชอบ ทำหน้าที่ให้ถูก ภายในก็คลายกิเลสออกให้หมดจด จะเอาจะมีจะเป็นก็เป็นเรื่องของปัญญา สมมติทางโลกก็ยังประโยชน์ให้เต็มที่ ไปอยู่ที่ไหนก็มีตั้งแต่ความสุขความเจริญ คนเรานี้รักธรรมชาติ แต่ทำลายธรรมชาติ ไม่พยายามปลูกป่าปลูกไม้ปลูกอะไรต่างๆ รักสะอาดแต่ชอบสกปรกทิ้งมันเกลื่อน การกระทำของเราก็ต้องให้มันถึงพร้อม เราดูแลทำความสะอาด เราไม่อยากจะได้ธรรม เราได้สะอาด ความสะอาดเราก็ได้ความสะอาด เราปลูกป่า เราไม่อยากจะได้ป่าเราก็ได้ป่าปลูกมันทุกปี ตั้งแต่สมัยก่อน 30 ปีไม่เป็นอย่างนี้หรอก มีตั้งแต่ป่าหนามเล็บแมว ป่ารก หนามเล็บแมวป่า เอารากต้นนั่นออกเสียก่อนถึงจะปลูกได้ ตั้งแต่ก่อนปลูกไม้ไม่ค่อยเกิดเท่าไหร่ เพราะว่ามีรากเพ็กเยอะ ทั้งความสกปรกรกรุงรัง พากันช่วยกันทำมาตั้ง 20 - 30 ปี ปีนั้นปีนี้ หลายรุ่น รุ่นต่อรุ่น ช่วยกันส่งกันมา จนเป็นป่าน่าอยู่น่าอาศัยน่ารื่นรมย์

รุ่นต่อไปยิ่งจะมีความสุขใหญ่ขึ้นไปอีกเพราะหลวงพ่อพาวางป่าที่เป็นประโยชน์เอาไว้เยอะ ทั้งให้ร่มเงา ทั้งหอมๆ ไม้ประดับสารพัดอย่าง พวกเราจากไปคนรุ่นหลังก็จะมีแต่ความสุข มาสร้างสานต่อ ไม่ได้เสียทีเสียเที่ยวที่ได้เกิดมา ภายนอกเราก็ทำให้ดี ภายในเราก็แก้ไขให้ดี มันไม่เหลือวิสัยหรอก พยายามทำกัน อะไรพอช่วยกันได้เราก็ช่วยกัน อดทนหนักเอาเบาสู้ ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางในระดับของสมมติ ปีหน้าก็เต็มเปี่ยมเต็มอิ่ม ได้วางธงทิวกัน วันนี้ก็ พระเราก็มาช่วยกันเอาไผ่ออกให้หน่อย ช่วยๆ กัน เหลืออยู่ไม่เยอะหรอก เหลืออยู่ 3-4 กอ จะได้เอาไม้ใหญ่มาลง จะได้สวยงามไปหมดทุกจุด

เอาล่ะ วันนี้เจริญธรรมเพียงเท่านี้นะ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันเอา