หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2554 ลำดับที่ 034

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติทำความสงบให้มีให้เกิดขึ้นในกายในใจของเรา ด้วยการสร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ต่อเนื่องกัน นั่งตามสบาย ไม่ต้องพนมมือ วางกายวางใจให้สบาย ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ สัก 2-3เที่ยว อย่าไปบังคับลมหายใจ

การสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ กายของเราก็มีความรู้สึกรับรู้ว่าสบายขึ้นเยอะ ใจของเราก็จะสงบตั้งมั่นขึ้น ความรู้สึกสัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราชัดเจน เราพยายามสร้างความรู้สึกรับรู้ลมกระทบปลายจมูกของเราให้ชัดเจน ฝึกให้เกิดความเคยชินตั้งแต่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ พอรู้ตัวปุ๊บเราก็พยายามสร้างความรู้ตัว แล้วก็พยายามสร้างให้ต่อเนื่อง สติสัมปชัญญะก็จะตั้งมั่นขึ้น

รู้กายของเรา จะลุกจะก้าวจะเดิน จะเข้าห้องส้วมห้องน้ำ มีสติคอยดูรู้จิตสงบตั้งมั่นอยู่ จิตจะก่อตัวแล้วก็รู้เท่าทัน เราก็รู้จักระงับยับยั้งตั้งแต่ต้นเหตุ ความคิดผุดขึ้นมา เราก็จะได้สังเกตได้ทัน รู้ทัน รู้เท่ารู้ทัน จิตของเราเคลื่อนเข้าไปรวมกับความคิดได้อย่างไร ตรงนี้สำคัญ เราต้องพยายามหัดสังเกตบ่อยๆ รู้ไม่เท่าทัน เราก็รู้จักระงับยับยั้งเอาไว้

ส่วนอานิสงส์ผลบุญ หนทางศรัทธานั้นทุกคนมีกันเต็มเปี่ยม ฝักใฝ่แสวงในการทำบุญ ในการให้ทานกันไม่ว่าทางใกล้ทางไกล วันนี้ก็ชาวคณะทางมาเลย์ได้มาแต่เช้า มีแรงศรัทธา ศรัทธาอันแรงกล้า มีความตั้งใจมั่น ขนาดอยู่ต่างแดนทางไกลก็อุตส่าห์มาตั้งแต่เช้าๆ ศรัทธาแรงกล้า จิตใจเต็มเปี่ยมไปด้วยบุญ อยากจะมาทำบุญ อยากจะมาให้ทาน อยู่กันคนละเขตละแดน ก็มีโอกาสได้มาร่วมบุญกัน ก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจ สิ่งที่น่าอนุโมทนาสาธุในกุศลผลบุญของพวกท่าน ที่ได้ดั้นด้นเข้ามาถึงที่นี่

ใจเป็นบุญกันทุกคน ไม่ว่าอยู่ที่ไหนพวกเราก็เป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน มีโอกาสได้มาร่วมบุญกัน เคยสร้างบุญกันมา ก็ได้ตั้งหน้าตั้งตา ตั้งใจมาแต่เช้า ก็ขอให้ทุกคนทุกท่านที่ปรารถนาที่จะเข้าถึงธรรม ก็ให้สมความปรารถนาทุกอย่าง สมความปรารถนาทุกประการที่ท่านปรารถนา ปรารถนาอยากจะได้บุญ ก็ให้ได้บุญเต็มเปี่ยม ปรารถนาที่จะถึงจุดหมายปลายทาง ก็ต้องฝึกหัดปฏิบัติคัดกรองกิเลส ละกิเลส ดับความเกิด มองเห็นหนทางเดินให้ถึงจุดหมายปลายทาง คือความบริสุทธิ์ ความหลุดพ้น หรือว่านิพพาน

เราแสวงหาสิ่งใดเราย่อมจะได้สิ่งนั้น แสวงหาธรรมเราย่อมจะได้ธรรม เราย่อมจะรู้ธรรม ตัวใจของเรานั่นแหละคือตัวธรรม หรือองค์ธรรม แต่เวลานี้ใจของเรายังเกิดอยู่ ใจของเรายังหลงความคิด หลงอารมณ์อยู่ ใจของเรายังเป็นของกิเลสอยู่ เรามาหัดสังเกต หัดวิเคราะห์ หัดพร่ำสอนใจของเราอยู่ตลอดเวลา ใจของเรานั่นแหละคือตัวธรรม แต่การเกิดเขามีอยู่ เรามาคลายความหลง มาละความเกิดออกจากใจของเรา เราจะละได้มากละได้น้อยก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของเรา แล้วก็หมั่นวิเคราะห์หมั่นสังเกต หมั่นสำรวจ หมั่นตรวจตราอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ทำกายให้เป็นวัด ทำใจให้เป็นพระ เจริญสติเข้าไปเยี่ยมพระอยู่บ่อยๆ เราก็จะได้ฟังธรรมะของพระพุทธองค์

รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสต่างๆ ก็จะเป็นอาจารย์คอยสอน คอยเตือนเรา เรามีสติคอยตรวจสอบใจของเราอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์อะไร เราก็คอยแก้ไขตัวเราตลอดเวลา บุคคลเช่นนี้แหละ ซึ่งเรียกว่าเป็นบุคคลที่ไม่ประมาท เป็นบุคคลที่ไม่ปล่อยวันเวลาทิ้ง เป็นบุคคลที่เกิดมาแล้วไม่เสียเที่ยว ไม่เสียทีที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มีโอกาสเราได้มาสร้างคุณงามความดีให้กับตัวเรา ให้กับพ่อกับแม่ กับพี่กับน้อง ให้กับเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน ให้กับสถานที่ ในสิ่งที่เราอยู่ ในสิ่งที่เราอาศัย อะไรคือโลก อะไรคือธรรม อะไรคือสมมติ อะไรคือวิมุตติ เราต้องศึกษาให้ละเอียด ลงอยู่ที่กายของเรา

ศึกษานอกกายนั้นก็เป็นแค่เพียงแผนที่ เป็นแค่เพียงตำรา เรารู้จักวิธีแล้ว เรารู้จักแนวทางแล้วให้รีบเดิน ให้รีบเดินด้วยสติ เดินด้วยปัญญา ขัดเกลากิเลสออกจากใจของเรา เพราะว่าใจทุกดวงนั้นสะอาด บริสุทธิ์อยู่เดิม ความไม่เข้าใจ ความหลงทำให้เขาถึงได้มาเกิด มาเกิดแล้วก็หลง หลงเกิดไป ไม่ได้มีที่สิ้นสุด บางทีก็เกิดในกองบุญ บางทีก็เกิดในกองอกุศล ในหลักธรรมแล้วท่านให้ละอกุศล เจริญกุศล ทำความเข้าใจแล้ว ยกระดับจิตของเราให้อยู่เหนืออยู่สูง ไม่ให้ยึดมั่นถือมั่น ไม่ให้ยึดติดในสิ่งต่างๆ

อยู่กับสมมติ เคารพสมมติ ไม่ยึดติดสมมติ ถึงวาระเวลาหมดลมหายใจนั่นแหละ เราถึงจะได้ทิ้งก้อนสมมติก้อนนี้ ถ้ายังไม่ถึงเวลา เราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี แต่ละวันๆ ตื่นขึ้นมาเราต้องหมั่นสำรวจ หมั่นแก้ไข หมั่นปรับปรุง ยังสมมติของเราให้บริบูรณ์ ก็ส่งผลถึงวิมุตติ ส่งผลถึงทางด้านจิตใ จก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจ แต่ละวันเราก็ได้สร้างประโยชน์ สร้างอานิสงส์อันยิ่งใหญ่ฝากเอาไว้กับสมมติ

เมื่อวานนี้ก็มีคณะเด็กๆ นักเรียนจาก ม.อีสาน มาช่วยกันเทปูนก่อร่างสร้างเสาพระวิหารธรรมจักรใหญ่ ก็ลุล่วงไปด้วยดีไม่นาน วันนี้ก็จะได้มีการเทปูนอีกประมาณสัก 5 เที่ยว ประมาณสักรถ 1 คัน พระเราชีเราก็รวมพล ฆราวาสญาติโยมของเราก็ได้มีโอกาสไปช่วยกันนะสร้างบุญ สร้างอานิสงส์ฝากเอาไว้ หลังจากเช้าฉันเช้าเสร็จก็คงประมาณสักสองโมงกว่า หรือสามโมงก็ไปร่วมกันที่เดิม มีโอกาสเราก็ได้ฝากเอาไว้ โอกาสได้เปิดให้ สถานที่ได้เปิดให้ กาลเวลาเปิดให้ พวกเรามีโอกาสได้ทำ ได้สร้างทั้งสมมติ ทั้งวิมุตติ ทั้งการชำระสะสางกิเลส

ถ้าเราไม่มีความเสียสละเพียงพอ ก็ยากที่จะทำอานิสงส์อันใหญ่ฝากเอาไว้กับสมมติได้ อันนี้โอกาสเปิดให้ สถานที่เปิดให้ กาลเวลาเปิดให้ พวกเราให้รีบทำ ทำมากทำน้อยก็เป็นของพวกเรา จนกว่าจิตใจของเราจะหลุดพ้นนั่นแหละ ไม่ต้องไปสงสัยอะไร ไม่ต้องไปลังเลอะไร ทำไปเถอะในการสร้างคุณงามความดี จะหนักจะเบา เราก็ต้องทำ ทำมากทำน้อยเราก็ต้องทำ

อานิสงค์ผลบุญผลทานของเรา ก็จะล้นจากภายในของเราล้นออกไปสู่ภายนอก จนเต็มเปี่ยม จนเต็มล้น ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน ยืนเดินนั่งนอน กินอยู่ขับถ่าย เหล่ามนุษย์เหล่าเทวดาทั้งหลายก็พลอยอนุโมทนาสาธุ มีความสุข มีความยินดีในสิ่งที่พวกเราได้สร้างได้ทำกัน ก็ต้องพยายามกันนะ

เอาละ วันนี้ก็เจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กันพากันไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจกันนะ หลวงพ่อเพียงแค่เล่าให้ฟัง