หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555 ลำดับที่ 110

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่านพยายามพากันทำความสงบ วันนี้พี่น้องของเราจะมาเยอะเข้ามาข้างในกัน เข้ามาข้างในกัน วางเอาไว้เสียก่อนหยุดวางเอาไว้ นั่งให้อยู่ในความสงบเรียบร้อยเสียก่อน วันนี้พี่น้องเยอะมาจากชาวคณะ คณะอะไรนะ หมอเส็งพาบริวารมาวัดมาทำบุญ หมอเส็งคณะหมอเส็งบริษัทยาใหญ่พาคณะมาวัดมาทำบุญ มาทำบุญแล้วก็มาทำความเข้าใจกับชีวิตของตัวเรา ยังมาไม่ถึงก็เยอะ ขยับเข้ามาขยับเข้ามาข้างใน โยมผู้ชายก็เข้ามาข้างในอย่าไปนั่งออกันอยู่ตรงข้างนอกประตูเดี๋ยวเทพธิดาไม่ได้เข้ามา เทพบุตรบังทางหมด

วันนี้ก็พาบริวารมากันประมาณสักกี่คนกี่ท่าน ประมาณสัก 100คน 100 กว่าคน อันนี้ก็จะพาบริวารเข้าวัด บริวารก็จะจับหัวหน้าบวชพระอีก ต่อไปในวันข้างหน้าพาเข้าวัดพาทำบุญ เป็นโครงการที่ดีมาศึกษาตัวเรามาแก้ไขตัวเรา น้อมนำน้อมใจเข้ามาในการทำบุญในการให้ทาน เพื่อที่จะหาทางดับทุกข์หาทางหลุดพ้น เข้ามานั่งข้างในเข้ามานั่งข้างใน ที่ว่างๆ ก็เข้ามาอย่าไปออกันอยู่ตรงนั้นขยับไปฝั่งตะวันออก ขยับไปฝั่งตะวันออก

ข้าวของสิ่งต่างๆ เอามาด้วยก็วางไว้เสียก่อนวางไว้เสียก่อน กำลังอยู่ในวัยที่จะสร้างเนื้อสร้างตัว 30 40 50 กำลังอยู่ในวัยกลางคน วัยเจริญวัยในการสร้างเนื้อสร้างตัว ดำเนินภาระหน้าที่การงาน เอาวางไว้ตรงนั้นเสียก่อนเอาวางไว้เสียก่อน ขายยาพนักงานขายยาบริการ ทีนี้ก็มาสำรวจ มาสำรวจมาทำบุญมาให้ทานมาอยู่วัด เอาสักอาทิตย์หนึ่งอยู่ได้นานกันไหมเนี่ย วันเดียวหรือชั่วโมงเดียว เท่าไรก็ดีหมดนะ พากันมามาทำบุญมาให้ทาน

ขณะที่มาเข้าวัด ขณะที่มาเข้าวัดก็ให้สงบนิ่งทุกคนให้สงบนิ่งเสียก่อน ใจมาตั้งแต่หลายวันใจอยากจะมาวัด บริวารก็จะพาบริวาร หัวหน้าก็จะพาบริวารมาวัดมาทำบุญ สงสัยปิดปิดบริษัทไว้ก่อนเดี๋ยวนี้หยุดไว้หยุดบริษัทไว้กี่วัน 2 วัน​ทำไมเอาน้อยจัง ใครเป็นผู้นำมาผอ.บุญฤทธิ์ ผอ.บุญฤทธิ์ถูกบังคับมาหรือว่าสมัครใจมา สมัครใจมาก็ดีแล้ว ทีนี้ก็พากันสงบเจริญสติสักหน่อย ฟังไปด้วยสร้างความรู้สึกรับรู้เรื่องการหายใจเข้าออกของเรา ใจของเราน้อมเข้ามาวัด วัดภายนอกเราก็เข้ามาถึง การทำบุญให้ทานถวายทานทางด้านวัตถุทาน พวกเราก็น้อมนำเข้ามาทีนี้ลองสร้างความรู้ตัวหรือมาเจริญสติ ลองดูซิฟังไปด้วยน้อมสำเหนียก

ลองสร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกของเรา นั่งตามสบายไม่ต้องพนมมือ เสียงก็สักแต่ว่าเสียง ฟังไปด้วยลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ เพียงแค่เรื่องการหายใจเข้าออกพวกเราก็ขาดการสังเกตขาดการวิเคราะห์ ขาดการวิเคราะห์ขาดการพิจารณา จะเอาตั้งแต่ปัญญาอย่างเดียว จะเอาประเมินตั้งแต่ผลงานทางด้านภายนอกอย่างเดียว ไม่เคยประเมินเรื่องใจของตัวเราว่า ใจของเราเกิดสักกี่เที่ยว ทำไมใจของเราถึงหลง ทำไมใจของเราถึงเกิดกิเลส

ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาเราได้สำรวจใจของเราสักกี่ครั้ง เราควบคุมใจของเรา หมั่นพร่ำสอนใจของเราแล้วหรือยัง ไม่เคยประเมินตรงนี้เลยว่าใจของเราสงบหรือว่าสะอาด หรือว่าเกิดความกังวลเกิดความฟุ้งซ่าน เราขยันหมั่นเพียร เรามีความรับผิดชอบ เรามีความเห็นแก่ตัว เราก็ต้องพยายามหมั่นวิเคราะห์พิจารณา อะไรคนละอะไรคนเจริญ อะไรควรสร้าง​ควรทำให้มีให้เกิดขึ้น แล้วก็รู้จักสอนตัวเรา รู้จักขยันหมั่นเพียรในภาระในหน้าที่ มีความรับผิดชอบ

อันนี้ก็เป็นสิ่งที่ดีที่มีผู้นำได้อยากจะทำบุญให้กับบริวาร ให้บริวารได้มาเข้าวัดมาศึกษาตัวเอง มาทำความเข้าใจ อันนี้ก็เป็นการทำบุญให้กับลูกน้องให้กับบริวาร​ เสียสละเวลาภาระหน้าที่ทางสมมติ กิจการงานทางสมมติก็ให้หยุดพักเอาไว้ให้เข้ามาวัด ในเมื่อพวกเราเข้ามาวัดแล้วก็ต้องพยายามให้รู้จักวัด วัดภายในวัดใจของเรา ใจของเราเป็นอย่างไร

แต่ละวันตื่นขึ้นมาเรามีความรับผิดชอบเพียงพอหรือไม่ เรามีความเห็นแก่ตัว ยิ่งอยู่ด้วยกันเป็นหมู่เป็นคณะความสมัครสมานสามัคคีกันเป็นอย่างไร เราเอารัดเอาเปรียบหมู่คณะเพื่อนฝูงหรือไม่ ภาระหน้าที่การงานของเราอะไรยังขาดตกบกพร่อง เราก็จะได้ไปรีบแก้ไขตัวเองปรับปรุงตัวเอง มาหมั่นวิเคราะห์ เพียงแค่สติรู้ตัวอยู่ปัจจุบัน เราก็ต้องรู้จักวิธีรู้จักการเจริญรู้จักการทำให้มีให้เกิดขึ้น แม้แต่เรื่องการหายใจเข้าออก การลุก​การก้าว การเดิน คำว่า ‘ปัจจุบันธรรม’ คำว่าใจที่ปราศจากกิเลสเป็นอย่างไร ใจที่สงบเป็นอย่างไร ใจที่สะอาดบริสุทธิ์เป็นอย่างไร อะไรเป็นกุศล หรือว่าอะไรเป็นอกุศล

เราก็ต้องหัดวิเคราะห์ กายของเราทำหน้าที่อย่างไร ทำอย่างไรเราถึงจะยังสมมติของเราให้อยู่ดีมีความสุข มันก็ต้องเพียบพร้อมหมดเพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างก็เกี่ยวเนื่องกัน เกี่ยวเนื่องกันต่อเนื่องกันทั้งทางโลกทั้งทางธรรม เราจะไปปล่อยปละละเลยก็ไม่ได้ เราก็ต้องพยายามดูจากน้อยๆ ไปหามากๆ ไม่ใช่จะวิ่งเอาตั้งแต่ภายนอกอย่างเดียว เราก็ต้องดูฐานภายในใจของเรา

ถ้าใจของเรามีความสงบมีความสุขมีความตั้งมั่น ภาระหน้าที่การงานก็มั่นคงขึ้น รู้จักหารู้จักใช้ รู้จักพิจารณารู้จักแก้ไข รู้จักยังสมมติให้เกิดประโยชน์ เราก็พลอยได้รับสมมตินั้นด้วย ก็พยายามกันนะไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีไม่ว่าพี่น้องทุกคน ทุกคนก็มีบุญถึงได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ทุกคนก็ได้ปฏิบัติธรรมกันมาก่อนไม่ใช่ว่าไม่ได้ปฏิบัติธรรมกันมา เพียงแค่เราไม่ได้เข้ามาศึกษาในรายละเอียดขั้นสูงขึ้นไป

การปฏิบัติธรรมก็มีมาตั้งแต่เกิดนั่นแหละ ทางด้านกายก็จากเด็กเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ได้รับการศึกษาได้รับการเล่าเรียน มีความรับผิดชอบ มีการพัฒนามาเรื่อยๆ มีความละอายเกรงกลัวต่อบาป รู้จักสร้างบุญสร้างกุศลให้มีให้เกิดขึ้น แต่ในปัญญาขั้นสูงคือการเจริญสติ การทำความเข้าใจกับตัวจิตตัวใจของเรา ใจของเราเกิดอย่างไร ใจของเราหลงอะไร ทำไมใจของเราถึงหลง ทำไมใจของเราถึงเกิด ความรู้ตัวที่ต่อเนื่องกันเป็นอย่างไร ตรงนี้แหละที่ไม่ค่อยจะได้ศึกษากัน อาจจะรู้บ้างเป็นกระท่อนกระแท่น เราต้องมาศึกษากันให้ละเอียดแล้วไปสร้างไปสานต่อ

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเอาการงานเป็นการปฏิบัติ ทำงานไปด้วยใจรับรู้ไปด้วยแก้ไขไปด้วย ผิดพลาดแก้ไขใหม่ๆ​ เราก็จะมีตั้งแต่ความสุขอยู่ หลายคนก็มีความสุขอยู่น้อยคนก็มีความสุข ไม่หนีสมมติทำความเข้าใจกับสมมติรู้จักแก้ไข มีความสุขในการทำการทำงาน มีความรับผิดชอบที่สูง มีความรับผิดชอบจากภายในสู่ล้นออกไปสู่ครอบครัว ล้นออกไปสู่หมู่สู่คณะสู่พี่สู่น้อง สู่ภาระหน้าที่การงาน ก็จะมีมองเห็นหนทางเดินในการบริหารชีวิตของตัวเรา

แต่ส่วนมากจะไปมุ่งเอาตั้งแต่ภายนอกเราก็ลืมภายใน ถ้าเอาภายในก็ลืมภายนอก เราต้องมาทำความเข้าใจ วางภาระหน้าที่ภายนอกมาศึกษาภายใน เข้าใจแล้วก็ลุย ทำภายนอกให้บริบูรณ์ อยู่ที่ไหนก็มีความสุข ทั้งภายนอกทั้งภายใน คือสมมติกับวิมุตติโลกธรรมเราต้องศึกษาให้ละเอียด ศึกษากายศึกษาใจของเรา มาวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ดีเป็นโอกาสที่ดีของทุกคน ได้พาให้บริวารพาบริวารมาทำบุญมาให้ทาน มีอะไรหลวงพ่อก็จะให้ท่านเจ้าคุณช่วยชี้แนะอีกทีหนึ่ง หลังจากฉันข้าวเสร็จมีอะไรอยากจะถามท่านก็ถาม เอาไปใช้เพื่อที่จะไปวิเคราะห์ตัวเรา

การเจริญสติเป็นอย่างนี้ การควบคุมจิตเป็นอย่างนี้ จิตที่ปล่อยวางเป็น​อย่างนี้ จิตที่แยกรูปแยกนาม การละกิเลสทุกคนก็พยายามละเอา การทำบุญให้ทานทุกคนมีโอกาสได้ทำร่วมกัน แต่การเจริญสติเราต้องมาสร้างมาทำความเข้าใจ มาศึกษามาค้นคว้าและเอาไปดำเนินจนถึงจุดหมายปลายทางกัน

เอาล่ะ วันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน