หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2555 ลำดับที่ 069

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ต่อเนื่องให้ชัดเจนกัน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาเราได้สร้างความรู้ตัวแล้วหรือยัง เราได้วิเคราะห์กายวิเคราะห์ใจของเราแล้วหรือยัง ถ้ายังก็เริ่มเสียนะ อย่าไปปล่อยโอกาสทิ้ง อย่าไปผัดวันประกันพรุ่ง อย่าไปเลือกกาลเลือกเวลา

ตื่นขึ้นมาเราก็รีบสำรวจกายของเราสำรวจใจของเรา อะไรควรทำอะไรควรละอะไรควรเจริญ อะไรควรทำก่อนอะไรควรทำหลัง อะไรเป็นกุศลหรือว่าอะไรเป็นอกุศล เราต้องศึกษาค้นคว้า แม้ตั้งแต่ความรู้ตัวปัจจุบันเราทำให้ต่อเนื่องแล้วหรือยัง จะเอาตั้งแต่ปัญญาอย่างเดียว จิตใจก็ไม่สงบจิตใจก็เกิดความฟุ้งซ่าน

สติ สมาธิ แล้วก็ปัญญา ความรู้ตัวหรือว่าสติเราต้องสร้างขึ้นมาเสียก่อนสร้างขึ้นมาอยู่ที่กายของเรา เพื่อที่จะเอาไปใช้ให้รู้เท่าทัน รู้ลักษณะของจิต ความปกติของจิตความปกติของใจ ใจทำหน้าที่อย่างไร กายทำหน้าที่อย่างไร ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร ตาก็ทำหน้าที่ดู หูก็ทำหน้าที่ฟัง เราห้ามเขาไม่ได้แต่เราไปห้ามที่ใจของเรา เรารู้จักจำแนกแจกแจง แยกรูปรสกลิ่นเสียงออกจากใจของเรา สักแต่ว่าดู สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าฟัง

ช่วงใหม่ๆ เราก็ไปโทษสิ่งโน้นสิ่งนี้ว่ามารบกวนเรา แต่ใจของเราส่งออกไปรับรู้ส่งออกไปรบกวน เราควรให้ใจของเราตั้งมั่นรับรู้อยู่ภายใน สติปัญญาของเราเข้าไปดูเข้าไปแก้ไขในสิ่งต่างๆ ที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยวในชีวิตประจำวันของเรา เราปฏิบัติอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ แต่เราจะทำความเข้าใจในส่วนที่ลึกๆ รายละเอียดของใจ ของการเกิดการดับของความคิดของอารมณ์ได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความเพียรของตัวเราเอง ไม่ว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนโน้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนนี้ ขึ้นอยู่กับตัวของเราเอง

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ลุกจากที่ การหายใจเข้าหายใจออก การจะเข้าห้องส้วมห้องน้ำ ใจของเราปกติ ใจของเราสงบ สติปัญญาพากายของเราทำโน่นทำนี่ ให้ใจของเรารับรู้ในกิจวัตรประจำวันของเรา จนล้นออกไปสู่ภาระหน้าที่การงานสู่ความรับผิดชอบในสิ่งต่างๆ

คนเราฝักใฝ่แสวงหาธรรม แต่มีตั้งแต่การแสวงหาแต่ไม่ค่อยจะได้เสวย ความเสวยคือว่าใจของเรานี่ได้รับความสงบความปกติ ความสะอาดความบริสุทธิ์ ให้แสวงหาด้วยสติแสวงหาด้วยปัญญา ไม่ให้ใจแสวงหา นี่แหละตรงนี้แหละสำคัญ ส่วนมากตัวใจเป็นตัวบงการเป็นตัวแสวงหา เขาเลยเกิดอยู่ตลอดเวลาเขาก็เลยไม่สงบ ทั้งที่ใจก็เป็นบุญอยากจะได้บุญอยากทำบุญ อยากรู้ธรรมอยากเห็นธรรม มันไปกั้นตัวของมันเอาไว้หมด เราต้องพยายามมาเจริญสติเข้าไปรู้ใจ รู้จักลักษณะ อะไรคือสติปัญญาที่เราสร้างขึ้นมา อะไรคือใจ

พูดง่าย แต่การศึกษาการกระทำเราต้องอาศัยความเพียรที่ต่อเนื่อง แล้วอาศัยกาลอาศัยเวลา อาศัยความขยันมันเพียร ไปทำที่โน่นไปศึกษาที่โน่นที่นี่ก็เพื่อที่จะแสวงหาเอาทาง ก็เพื่อที่จะสร้างอานิสงส์บารมีให้มีให้เกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าไม่ดียังไม่ถึงเวลา บางคนบางท่านก็ยังอยู่ในการสร้างสะสมคุณงามความดีสร้างสะสมบุญบารมี ถ้าถึงเวลาแล้วมันก็เต็มอิ่มเหมือนกับเรารับประทานข้าวปลาอาหาร

ช่วงใหม่ๆ กายก็หิว ทานไปเรื่อยๆ กายของเราก็จะอิ่ม เหมือนกับการสร้างอานิสงส์ผลบุญผลทาน สร้างบารมีก็เหมือนกัน เราอาจจะไปทำที่โน่นบ้างทำที่นี่บ้าง อันนี้เป็นสิ่งที่ดีเป็นการสร้างเข้าพกเข้าห่อ ถ้าถึงเวลาเดี๋ยวก็เต็มแล้วก็อิ่ม ทำไมเราไม่ถึงไม่รู้ บางครั้งบางคราวไปที่โน่นทำไมเราไม่รู้ ไปที่นี่ทำไมเราไม่รู้ เพราะอานิสงส์ของเรายังไม่เต็มเปี่ยม เราก็พยายามค่อยสร้างค่อยสะสม ค่อย ศึกษาค่อยค้นคว้าไปเรื่อยๆ ถ้าถึงเวลาแล้วถ้ามันเต็มเปี่ยมอยู่ที่ไหนก็ต้องรู้ อยู่ที่บ้านก็ต้องรู้ถ้าเราสร้างบุญบารมีของเรา

พยายามอย่าไปทิ้ง เพียงแค่คิดก็คิดในทางที่ดีทำในทางที่ดี อะไรเป็นอกุศลเราก็พยายามละ อะไรที่เป็นกุศลเราก็พยายามเจริญ ทุกคนก็มีบุญทุกคนก็มีอานิสงส์กันหมดแล้วแหละ ให้รู้จักช่วยเหลือตัวเองบอกตัวเองให้ได้ใช้ตัวเองให้เป็น หมั่นพร่ำสอนใจของเราตลอดเวลา อยู่คนเดียวเราก็สอนเรา อยู่หลายคนเราก็สอนเรา อยู่กับหมู่อยู่กับคณะเราก็พยายามระวังคำพูดคำจาระวังความคิดของเรา หมั่นแก้ไขหมั่นปรับปรุงตัวเราอยู่ตลอดเวลา สักวันหนึ่งเราก็คงจะเดินถึงจุดหมายปลายทางกัน ไปอยู่ที่ไหนศึกษาอยู่ที่ไหนก็ดี พยายามเอานะ อย่าพากันปล่อยวันเวลาทิ้ง

หลวงพ่อก็ขอขอบใจทุกคนที่ได้เข้ามาภายในวัด มีอะไรเราก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ก็โชคดีได้ชาวคณะโรงปูนได้มาช่วย มาวัดทีไรก็ได้มาช่วยสร้างอานิสงส์ใหญ่มาสร้างบารมีใหญ่ ฝากเอาไว้กับแผ่นดินฝากเอาไว้ในใจของเรา ช่วยกันทำช่วยกันสร้างองค์หลวงปู่ใหญ่ องค์พระศรีอริยเมตไตรย

ทุกที่ทุกอย่าง ความสะอาดความเป็นระเบียบเรียบร้อย ที่พักที่อาศัย ที่หลับที่นอน ห้องส้วมห้องน้ำ ความสะอาดตามถนนหนทาง เราพยายามช่วยกันดูแลให้อยู่ในความเป็นระเบียบ ไม่ใช่ว่าไม่ใช่ว่าไม่ได้ใช่หน้าที่ของเรา เป็นหน้าที่ของทุกคน กว่าจะได้มาเป็นสถานที่น่าอยู่น่าอาศัยน่ารื่นรมย์ก็อาศัยอานิสงส์บุญบารมีของทุกคนหล่อหลอมรวมกันมาช่วยกัน หลวงพ่อก็เป็นแค่เพียงสะพานพาทำพาสร้างเท่านั้นเอง

ทุกคนก็มาช่วยกันทำช่วยกันสร้าง มาสร้างอานิสงส์ฝากเอาไว้กับแผ่นดินฝากเอาไว้ในใจของเราทุกคน ถึงเราจากไปรุ่นหลังก็มาสร้างมาสานต่อ จะไม่จบไม่สิ้นจะเป็นกองบุญอันยิ่งใหญ่มหาศาลอยู่ระดับของสมมติ ส่วนระดับทางด้านวิมุตติทางด้านจิตใจเราก็ต้องพยายามหมั่นขัดเกลาหมั่นละกิเลส หมั่นสร้างพรหมวิหารความเมตตาให้มีให้เกิดขึ้นในใจของเราให้เต็มเปี่ยม สักวันก็คงจะถึงจุดหมายปลายทางกัน

เอาล่ะ วันนี้ก็เจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันเอานะ