หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2560 ลำดับที่ 20 วันที่ 4 มีนาคม 2560

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2560 ลำดับที่ 20
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 4 มีนาคม 2560

ขอให้ทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ต่อเนื่องให้ชัดเจน นั่งตามสบาย วางกายให้สบาย และก็วางใจให้สบาย ไม่ต้องพนมมือ ฟังไปด้วย น้อมสำเหนียกไปด้วย

ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ อย่าไปบังคับลมหายใจ อย่าไปเพ่ง การสูดลมหายใจยาวๆ ผ่อนลมหายใจยาวๆ กายของเราก็จะสบายขึ้นเยอะ ใจของเราก็จะสงบตั้งมั่นขึ้น ความรู้สึกสัมผัสของลมหายใจที่กระทบปลายจมูกของเราก็จะชัดเจน เราพยายามสร้างความรู้ตัวตรงนี่แหละตั้งแต่ตื่นขึ้น พยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน

ถ้าเรามีความรู้ตัวที่ต่อเนื่องจนชำนาญ เราก็จะรู้ลึกลงไปอีก เห็นการเกิดการดับของใจ รู้ลักษณะของใจ รู้ลักษณะอาการของขันธ์ห้าที่ผุดขึ้นมาใจเคลื่อนเข้าไปรวม ตรงนี้แหละ ถ้าเรารู้ทันใจก็จะคลายออกจากขันธ์ห้า เหมือนกับหงายของที่คว่ำ เราก็จะเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาในขันธ์ห้า รู้วิญญาณในกายในขันธ์ห้าของตัวเอง ไม่ใช่ว่าไปนึกเอาไปคิดเอา

การนึก การคิด การค้นหาแบบโลกๆ เขาเรียกปัญญาโลก ปัญญาสมมติ อาจจะถูกต้องอยู่ในระดับของสมมติ แต่ในหลักธรรมแล้วละก็พยายามน้อมกายของเราเข้ามา มีศรัทธาเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย แล้วก็ปฏิบัติเจริญสติให้รู้ให้เห็น ตามดู ตามค้นคว้า ตามทำความเข้าใจ ชี้เหตุชี้ผล เห็นเหตุเห็นผล อันนี้คือส่วนรูป อันนี้คือส่วนนาม ใจเกิดกิเลสหยาบ กิเลสละเอียดต่างๆ เราก็ต้องดูรู้ให้รู้ทุกเรื่อง ไม่ใช่ว่าไปปล่อยวันเวลาทิ้ง เสียดายเวลา

งานภายนอกเราก็พยายามทำให้ดีที่สุด บุญสมมติ บุญวิมุตติ มีอยู่ในกายของเรา เพียงแค่ว่าเราจะทำความเห็นให้ถูกต้องหรือไม่เท่านั้นเอง ความเห็นในหลักธรรมคือแยกรูปแยกนาม สัมมาทิฏฐิความเห็น รู้แจ้งเห็นจริงในวิญญาณในกายของเรา เรารู้เรื่องอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาในกายของเรา รอบรู้ในกองสังขาร รอบรู้ในดวงวิญญาณ แล้วก็รอบรู้ในโลกธรรมแปดที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว กายของเรานี่เป็นก้อนรูป ส่วนใจนั้นเป็นนาม เราต้องมาเจริญสติลงที่กายของเราให้ได้

ใจของเรานั้นหลงมา หลงมานาน จนกระทั่งถึงเวลาหลงมาเกิดอยู่ในภพของมนุษย์ มาสร้างขันธ์ห้าปิดกั้นตัวใจเอาไว้ แล้วก็เกิดต่อ ขณะอยู่ในกายของเรายังเกิดต่อ กิเลสต่างๆ เขาก็หาเหตุหาผลเข้าข้างตัวเอง ถ้าเราแก้ไขเราไม่ได้ ไม่มีใครจะแก้ไขให้เราได้เลย นอกจากตัวของเรา

แนวทางนั้นพระพุทธองค์ท่านได้ค้นพบหลักของความจริงของชีวิต สัจธรรมความจริงของชีวิต ท่านได้ค้นพบแล้วก็มาเปิดเผย ใจที่ปราศจากกิเลสเป็นลักษณะอย่างนี้ ใจที่คลายจากขันธ์ห้าเป็นลักษณะอย่างนี้ กิเลสหยาบกิเลสละเอียด ทิฏฐิมานะต่างๆ ท่านชี้เหตุชี้ผลให้พวกเราดู พวกเราก็จงพยายามปฏิบัติให้รู้ให้เห็นให้ปรากฏขึ้นที่ใจ ท่านถึงบอกให้เชื่อ กายของเรานี่แหละสนามรบอย่างดี ขณะที่ยังมีกำลังกายที่แข็งแรงอยู่ เราก็พยายาม พยายามศึกษาค้นคว้า สมมติภายนอกเราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี

บุญใกล้ บุญไกล บุญสูงสุด ระดับสมมติ ระดับวิมุตติ ทำใจให้สะอาด ทำใจให้บริสุทธิ์ ใจที่ปราศจากกิเลสเป็นลักษณะอย่างนี้ กายทำหน้าที่อย่างนี้ ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างนี้ เขามีอยู่ในกายเราหมด เว้นเสียแต่ว่าพวกเราจะพยายามทำความจริงให้ปรากฏขึ้นในใจของเราหรือไม่เท่านั้นเอง แต่ก็ไม่เหลือวิสัย ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ แก้ไขใหม่ แต่ละวันใจของเรามีความขยัน เรามีความขยันหมั่นเพียร มีความรับผิดชอบ มีความเสียสละ ละอายเกรงกลัวต่อบาป กล้าหาญในสิ่งที่ควรกล้าหาญ สักวันหนึ่งเราคงจะเดินถึงจุดหมายปลายทางกัน

การปฏิบัติ การฝึก การเจริญสติ เราก็ต้องรู้จักลักษณะของสติปัญญาที่เราสร้างขึ้นมาเอาไปใช้ ไม่ใช่ว่าปฏิบัติแบบหลงงมงาย ปฏิบัติโดยมีเป้าหมายการเจริญสติก็เพื่ออะไร การชำระสะสางกิเลสเพื่ออะไร ทำใจให้สะอาดให้บริสุทธิ์ ใจตัวเดิมนั้นสะอาดบริสุทธิ์ แต่ความเกิดถ้าไม่หลงก็ไม่เกิด ความเกิดนั่นแหละปิดกั้นตัวใจเอาไว้ชั้นลึกที่สุด

ความเกิดของใจ ถ้าใจไม่เกิด ถ้าไม่หลงก็คงไม่เกิด ทีนี้เขาก็มาสร้างขันธ์ห้าอีก ปิดกั้นตัวเองเอาไว้อีก แล้วใจก็เกิดต่ออีก นี่แหละเขาเรียกว่าจะเข้าสู่หลักของอริยสัจความจริงอันประเสริฐ ใจส่งไปภายนอกเป็นลักษณะอย่างไร การดับ การละ การเจริญพรหมวิหาร การมองโลกในทางที่ดี คิดดี การกระทำให้ถึงพร้อม สักวันหนึ่งเราก็คงจะถึงจุดหมายปลายทางกัน อะไรที่จะเป็นประโยชน์ อะไรที่จะเป็นบุญก็ให้รีบทำ

สร้างความรู้ตัวให้ชัดเจน ให้ต่อเนื่องกันสักนิดหนึ่ง ดีกว่าไม่ได้ทำ

พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน ค่อยพากันทำความเข้าใจต่อให้รู้ทุกอิริยาบถ