ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 48
ชื่อตอน (Title)
ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 48
บันทึกเสียงเมื่อ (Recording Date)
ชุด (Category)
ตามความเป็นจริง ปี 2557
ถอดความฉบับเต็ม (Transcript)
ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน เรื่องอื่นวางเอาไว้ให้หมด นั่งตามสบาย วางกายให้สบาย ทำใจให้สบาย หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่างๆ แล้วก็กระตุ้นความรู้สึกสัมผัสของลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเรา ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ การสูดลมหายใจยาว ผ่อนลมหายใจยาว กายของเราก็รู้สึกว่าสบายขึ้นเยอะ ใจของเราก็จะสงบตั้งมั่นขึ้น
ความรู้ตัว ความรู้สึกรับรู้ รู้กายอันนี้เขาเรียกว่า ‘สติรู้กาย’ ถ้าเรารู้ให้ต่อเนื่อง เขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ เราพยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน ใหม่ๆ นี่อาจจะอึดอัด หายใจก็อึดอัด สติความรู้ตัวก็พลั้งเผลอ เพราะว่าความคิดเก่าปัญญาเก่าที่เกิดจากใจ หรือเกิดจากความคิด เกิดจากขันธ์ห้าของเรา เขาปิดกั้นเอาไว้ เราก็เลยไปมั่นหมายเอาตัวนั้นว่าเป็นความคิดของเราจริงๆ ปัญญาของเราจริงๆ ก็ของเราจริงๆ นั่นแหละ แต่เป็นปัญญาระดับของสมมติ ของโลกียะ ของโลกๆ ปัญญาที่ยังหลงอยู่ มันก็อาจจะถูกอยู่ในระดับของสมมติ อยู่ในระดับของการสร้างบุญสร้างอานิสงส์สร้างบารมีกัน
แต่ในหลักธรรมแล้ว ท่านก็ให้สร้างอยู่ แต่ให้รู้ใจ ให้คลายใจออกจากความหลง หรือว่าแยกรูปแยกนาม ทำอย่างไรเราถึงจะแยกได้ เราก็ต้องเจริญสติตัวที่หลวงพ่อบอกนี่แหละ ทำให้ต่อเนื่องๆ จนถึงที่สิ้นสุด แล้วเราก็จะเห็นใจของเราคลายออกจากความคิด เพียงแค่เห็นถูกต้อง การทำความเข้าใจต้องตามมาอีกเป็นทวีคูณจนเป็นอัตโนมัติ
ใจเกิดกิเลส ก็รู้จักละกิเลส ถ้าเราปฏิบัติธรรม ไม่รู้จักธรรม ไม่รู้จักใจตัวเอง มันก็เข้าไม่ถึงธรรม ละไม่ได้ ถ้าเราเห็นการเกิดการดับ ทำความเข้าใจ รอบรู้ในกองสังขาร รอบรู้ในวิญญาณของตัวเราชัดเจนทุกเรื่อง เราก็จะมองเห็นหนทางว่า เราจะละกิเลสได้หมดจดหรือไม่หมดจด
แต่การสร้างบารมี ทำบุญให้ทาน ทุกคนมีกันเต็มเปี่ยม มีมาตั้งนาน ตรงนี้ก็เป็นฐานของการปฏิบัติติในการขัดเกลากิเลสเป็นอย่างดี เป็นบารมีเป็นข้าวพกข้าวห่อ อย่าไปทิ้งในการทำบุญในการให้ทาน ลึกลงไปก็ทานความยึดมั่นถือมั่น ทานกิเลส บริหารด้วยปัญญาล้วนๆ อยู่ด้วยปัญญาล้วนๆ ทำด้วยปัญญาล้วนๆ ใจก็จะมีความสุข สนุกในการทำการทำงานทั้งสมมติทั้งวิมุตติ ไปอยู่ที่ไหนก็จะมีความสุข ก็ต้องพยายามกันนะ
สร้างความรู้สึกรับรู้ของการหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกัน ได้ต่อเนื่องสักนาทีสองนาทีก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำ
พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันนะ
ความรู้ตัว ความรู้สึกรับรู้ รู้กายอันนี้เขาเรียกว่า ‘สติรู้กาย’ ถ้าเรารู้ให้ต่อเนื่อง เขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ เราพยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน ใหม่ๆ นี่อาจจะอึดอัด หายใจก็อึดอัด สติความรู้ตัวก็พลั้งเผลอ เพราะว่าความคิดเก่าปัญญาเก่าที่เกิดจากใจ หรือเกิดจากความคิด เกิดจากขันธ์ห้าของเรา เขาปิดกั้นเอาไว้ เราก็เลยไปมั่นหมายเอาตัวนั้นว่าเป็นความคิดของเราจริงๆ ปัญญาของเราจริงๆ ก็ของเราจริงๆ นั่นแหละ แต่เป็นปัญญาระดับของสมมติ ของโลกียะ ของโลกๆ ปัญญาที่ยังหลงอยู่ มันก็อาจจะถูกอยู่ในระดับของสมมติ อยู่ในระดับของการสร้างบุญสร้างอานิสงส์สร้างบารมีกัน
แต่ในหลักธรรมแล้ว ท่านก็ให้สร้างอยู่ แต่ให้รู้ใจ ให้คลายใจออกจากความหลง หรือว่าแยกรูปแยกนาม ทำอย่างไรเราถึงจะแยกได้ เราก็ต้องเจริญสติตัวที่หลวงพ่อบอกนี่แหละ ทำให้ต่อเนื่องๆ จนถึงที่สิ้นสุด แล้วเราก็จะเห็นใจของเราคลายออกจากความคิด เพียงแค่เห็นถูกต้อง การทำความเข้าใจต้องตามมาอีกเป็นทวีคูณจนเป็นอัตโนมัติ
ใจเกิดกิเลส ก็รู้จักละกิเลส ถ้าเราปฏิบัติธรรม ไม่รู้จักธรรม ไม่รู้จักใจตัวเอง มันก็เข้าไม่ถึงธรรม ละไม่ได้ ถ้าเราเห็นการเกิดการดับ ทำความเข้าใจ รอบรู้ในกองสังขาร รอบรู้ในวิญญาณของตัวเราชัดเจนทุกเรื่อง เราก็จะมองเห็นหนทางว่า เราจะละกิเลสได้หมดจดหรือไม่หมดจด
แต่การสร้างบารมี ทำบุญให้ทาน ทุกคนมีกันเต็มเปี่ยม มีมาตั้งนาน ตรงนี้ก็เป็นฐานของการปฏิบัติติในการขัดเกลากิเลสเป็นอย่างดี เป็นบารมีเป็นข้าวพกข้าวห่อ อย่าไปทิ้งในการทำบุญในการให้ทาน ลึกลงไปก็ทานความยึดมั่นถือมั่น ทานกิเลส บริหารด้วยปัญญาล้วนๆ อยู่ด้วยปัญญาล้วนๆ ทำด้วยปัญญาล้วนๆ ใจก็จะมีความสุข สนุกในการทำการทำงานทั้งสมมติทั้งวิมุตติ ไปอยู่ที่ไหนก็จะมีความสุข ก็ต้องพยายามกันนะ
สร้างความรู้สึกรับรู้ของการหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกัน ได้ต่อเนื่องสักนาทีสองนาทีก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำ
พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันนะ
