หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2554 ลำดับที่ 083

ขอให้ญาติโยมทุกคนทุกท่าน จงเจริญสติสร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราที่วิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ชัดเจนแล้วก็ให้ต่อเนื่อง ถึงเราไม่ได้สร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่องตั้งแต่ตื่นขึ้นมา เราก็พยายามทำเสียขณะที่นั่งฟังอยู่นี้แหละ ฟังไปด้วยน้อมสำเหนียก สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจ เวลาหายใจเข้าหายใจออก หยุดความนึกคิดปรุงแต่งที่เกิดจากตัวใจเอาไว้ก่อน

ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจมายาวๆ เพียงแค่เรื่องการหายใจเข้าออก พวกเราก็ขาดการสนใจกัน ทั้งที่ใจก็อยากจะได้บุญ ใจก็อยากจะรู้ธรรม ตัวใจนั่นแหละคือตัวธรรม แต่การเกิดของเขามีอยู่ ความหลงของเขาก็มีอยู่ ถ้าเราไม่ได้เจริญสติให้ต่อเนื่องจนรู้เท่าทัน จนกว่าใจเราจะคลายออกจากขันธ์ห้า หรือว่าแยกรูปแยกนามได้ เราถึงจะรู้ว่าเราหลง

ตราบใดที่เราไม่ได้สร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่อง เราก็จะรู้ว่าเรามีสติปัญญาอยู่ สติปัญญาอันนี้เป็นสติปัญญาของโลกียะ มีกันหมดทุกคน จะมีมากมีน้อยก็มีเต็มอัตราศึก ความหลงปิดกั้นเอาไว้หมด มาสร้างความรู้ตัวเพื่อที่จะเข้าไปคลายตรงนี้ มาสร้างความรู้ตัวตัวใหม่ แล้วก็พยายามสร้างให้ต่อเนื่องให้ได้ทุกอิริยาบถ มีความขยันหมั่นเพียร หมั่นฝักใฝ่ หมั่นสนใจหมั่นสำรวจ หมั่นทำความเข้าใจ รู้ไม่เท่าทันการเกิดของใจ ก็รู้จักควบคุมเอาไว้

ถ้าเราเจริญสติให้ต่อเนื่องตั้งแต่ตื่นขึ้นมา เราก็จะรู้การก่อตัวของใจ การก่อตัวของอาการของใจ ว่าเขาเกิดอย่างไร ไปอย่างไร มาอย่างไร เราก็จะได้รู้ด้วย เห็นด้วย ตามทำความเข้าใจได้ด้วย เราก็จะได้เข้าใจในเรื่องคำสอนของพระพุทธองค์ เข้าใจในคำว่า ‘อัตตา’ เข้าใจคำว่า ‘อนัตตา’ เห็นการเกิดการดับของขันธ์ห้า เข้าใจ รู้ด้วย เห็น ‘อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา’ ในขันธ์ห้า รู้ลักษณะของความว่าง รู้จักการควบคุม รู้จักการละ รู้จักการดับ

แต่กำลังสติไม่ต่อเนื่อง อาจจะควบคุมใจได้เป็นบางช่วงบางครั้งบางคราว ทั้งที่ใจก็อยากจะทำบุญ อยากจะได้บุญ เราก็ต้องพยายามให้ได้ครบทั้งสติ ปัญญา สมาธิ ใจของเราก็จะคลายออกจากความหลง รับรู้ รู้เห็นตามความเป็นจริงทุกสิ่งทุกอย่าง วันนี้เราไม่เข้าใจ เราก็เพิ่มความเพียรให้เป็นทวีคูณ เพิ่มความเพียรจนถึงที่สิ้นสุด เขาถึงจะคลายให้ ไม่ใช่ว่าพูดเล่นๆ ทำด้วย รู้ด้วย เห็นด้วย เข้าถึงด้วย แล้วก็พยายามละออกให้มันหมดจด รู้จักพิจารณา เราขาดตกบกพร่องอะไร ทั้งทางสมมติเรายังติดขัดอะไร ก็จะส่งผลถึงวิมุตติ ทางด้านจิตใจ พยายามกันนะ

เรามาอาศัยโลกใบนี้อยู่ กายของเรานี่ก็ก้อนโลก กายของเราก็ยังอาศัยกับโลกธรรมอีก ในสิ่งที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว เราต้องพยายามทำให้พร้อมมูล ถึงมีไม่มาก เราก็อย่าให้ใจของเราไปเกาะไปเกี่ยว รู้จักหา รู้จักใช้ ทำให้เป็น อยู่ด้วยสติ อยู่ด้วยปัญญาล้วนๆ ทั้งพระทั้งชีทั้งฆราวาสญาติโยม มีรูปมีนามเหมือนกันหมด แนวคำสอนของพระพุทธองค์ตรง ถ้าคนเราเข้าใจตรง

ความจริง สัจจะมีอยู่พร้อมหมด ไม่ต้องไปไขว้เขวอะไร รู้ การจะสร้างสติ รู้ไม่เท่าทัน เราก็พยายามดับเอาไว้ ควบคุมเอาไว้ เพียงแค่การสร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่อง พวกเราก็ยังทำไม่ค่อยจะต่อเนื่องตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ความคิดเก่า ปัญญาก็เข้าไปกันหมด มีเหตุมีผล เขาก็มีเหตุมีผล สติปัญญาที่เราสร้างขึ้นมานี้ สร้างขึ้นมาให้ได้เสียก่อน เข้าไปค้นคว้าหาเหตุหาผลจนกลายเป็นมหาสติ มหาปัญญา จนเอาไปประหัตประหารกิเลสได้หมดจด จนดับความเกิดของใจได้หมด จนใจรู้เห็นตามความเป็นจริงนั่นแหละ เขาถึงจะยอมวาง ยอมเชื่อ

ถ้ากำลังสติมีเหตุมีผลไม่เพียงพอ ยากที่จะเข้าใจ ฝ่ายกุศลกับฝ่ายอกุศลอันไหนมันจะมาก ตัวจิตนี้บางทีก็ปิดกั้นตัวเองตัวขันธ์ห้าก็มาหลอกจิตอีก จิตก็เป็นทาสของกิเลสอีก เราต้องมาสร้างสติเข้าไปหมั่นพร่ำสอนจิต แล้วก็หมั่นจนจิตคลายออกจากความคิดได้ ตามดูให้รู้ทุกเรื่องจนเขายอมรับความเป็นจริงได้

แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยจะสนใจกันเท่าไหร่ อาจจะสนใจกันเป็นบางช่วงบางครั้งบางคราว อยู่ในกองบุญกองกุศล ทำบุญให้ทาน ไม่ทำความเข้าใจให้มันละเอียด ก็เลยยากที่จะเข้าใจในส่วนที่ลึกๆ ก็ต้องพยายามกันนะ ไม่เหลือวิสัย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ยืนเดินนั่งนอนให้เป็นแค่เพียงอิริยาบถ เอาการเอางานเป็นการฝึกหัดปฏิบัติ ทำงานไปด้วย ละนิวรณ์ไป ด้วยดูใจไปด้วย มีความสุข สุขทั้งภายนอก สุขทั้งภายใน ได้ทั้งประโยชน์ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน ประโยชน์สูงสุด ประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์อยู่ในโลกปัจจุบัน

เราต้องพยายามทำปัจจุบันให้แจ้ง ความหมายของคำว่า ‘ปัจจุบัน’ คือทุกขณะลมหายใจเข้าออก ทุกขณะจิต กว่าจะถึงทุกขณะลมหายใจเข้าออก ทุกขณะลม ทุกขณะจิตได้ เราต้องคลายความหลง แยกรูปแยกนาม ตามทำความเข้าใจ จนกำลังสติเอาไม่อยู่ จนค้นคว้าหมดทุกอย่าง จนหายสงสัยได้เลย เขาถึงจะเป็นมหาสติ มหาปัญญาได้ ก็ต้องพยายามกัน

เอาล่ะ วันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กันพากันไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจกันเอา