หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2551 ลำดับที่ 068

ขอให้ญาติโยมทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้ตัว รู้สัมผัส มีความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกของตัวเรา ไม่ต้องไปคิดไม่ต้องไปพิจารณาอะไรทั้งสิ้น เพียงแค่มีความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจเข้าออกให้ต่อเนื่องกันให้ได้ พยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน ขณะที่เราตื่นตัวอยู่นี่แหละ ยืนเดินนั่งนอนกินอยู่ขับถ่าย

เรื่องการสังเกตการรู้เห็นการเกิดการดับของความคิดของอารมณ์ ถ้าเรามีความรู้ตัวที่ต่อเนื่อง เราก็จะรู้เท่าทันตรงนั้น ละทิฏฐิละความคิดเห็นผิดๆ ต่างๆ ออกไป ละความเห็นแก่ตัวออกไปให้หมด ก็จะมีตั้งแต่ความสงบความสุขของส่วนรวมเข้าไปแทน มีโอกาสเราก็พยายามพิจารณาให้ดีทุกสิ่งทุกอย่าง ในหลักธรรมในภาษาธรรมท่านเรียกว่า ‘ปฏิสังขาโย’ รู้จักวิเคราะห์รู้จักพิจารณา พิจารณาส่วนรูปธรรมในสิ่งที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว พิจารณาส่วนนามธรรมที่เกิดๆ ดับๆ อะไรคือรูปธรรมอะไรคือนามธรรม เราต้องรู้ต้องเห็นต้องทำความเข้าใจให้ตลอดสาย

การสร้างความรู้ตัวเป็นอย่างไร คนเราสร้างอานิสงส์สร้างบารมีมาไม่เหมือนกัน บางคนก็สร้างมามาก บางคนก็สร้างมาน้อย บางคนก็มีความเสียสละมาก บางคนก็มีความเสียสละน้อย บางคนก็มีความตระหนี่เหนียวแน่น บางคนก็ไม่มีความตระหนี่เหนียวแน่น คนเราสร้างมาไม่เหมือนกัน แต่การละ การเอาออก การคลายก็ขึ้นอยู่กับตัวของเราเอง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับบุคคลอื่น

เรามาอยู่ร่วมกันหลายคนหลายท่าน ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชี ขอให้มีตั้งแต่ความสมัครสมานสามัคคีกัน อย่าแบ่งกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน ไม่ดี พยายาม ยิ่งอยู่คนละทิศละที่ละทาง อยู่ใกล้อยู่ไกล โตขึ้นมาแล้วต่างคนก็มาหาทางสงบ มาหาทางหลุดพ้น มาหาทางดับทุกข์ มาอยู่ร่วมกันให้มีความสมัครสมานสามัคคี ค่อยพูดค่อยจาค่อยพิจารณา มีอะไรก็ช่วยกัน

ละความเห็นแก่ตัวออกไปเสีย ละความเห็นผิดต่างๆ ออกไป งานภายนอกก็ไปได้ดี งานภายในก็จะไปได้ดี มาอาศัยร่วมกันอยู่ สถานที่เราก็สร้างขึ้นมาให้น่าอยู่น่าอาศัย สัปปายะ ทางด้านจิตใจเราก็พยายามขัดเกลาตัวเราเองอยู่ตลอดเวลา ก็จะเป็นประโยชน์ ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน ประโยชน์สูงสุดไม่ต้องกลับมาเกิดกันนั่นแหละ ถ้าใครมีอานิสงส์เพียงพอ ถ้าอานิสงส์ไม่เพียงพอก็พยายามสร้างบารมีสร้างตบะความอดทนขันติเพื่อส่วนรวม ก็ต้องพยายามกันนะ

ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ มีรูปมีนามอันเดียวกัน กำลังสติกำลังปัญญาจะถูกต้องหรือไม่ก็ขึ้นกับความเพียรของพวกเราเอง การได้ยินการได้ฟังการได้อ่านทุกคนมีกันเต็มเปี่ยม บอกตัวเองให้ได้ใช้ตัวเองให้เป็น อะไรควรอะไรหรือไม่ควร เราก็ต้องพยายามกันพิจารณากัน

วันพรุ่งนี้หลวงพ่อก็จะได้ขออนุญาตทุกคนนั่นแหละ ไปทำธุระสัก 2-3 วัน ถึงจะได้กลับมา มีอะไรก็ช่วยกันดูแลช่วยกันทำ ใกล้งานเข้ามา วันงานวันที่ 29 ก็เหลืออาทิตย์กว่าๆ เหลืออีก 2 อาทิตย์ก็จะถึงวันงาน ทุกสิ่งทุกอย่างก็พร้อมตลอดเวลานั่นแหละ เป็นผู้พร้อม เตรียมพร้อม พยายามให้ประหยัด ขยันหมั่นเพียร ประหยัดอดออม ใช้ในสิ่งที่ควรใช้ อะไรที่ฟุ้งเฟ้อก็พยายามสละๆ ออกไป ใช้ให้เกิดประโยชน์ ไม่ใช่ว่ามีตั้งแต่ความฟุ่มเฟือยเฟอะฟะใช้การไม่ได้ อะไรที่จะประหยัด อะไรที่จะรอบคอบ เราก็ช่วยกัน เรื่องฟืนเรื่องไฟก็เหมือนกัน ไปเปิดพัดลมทิ้งเอาไว้ทั้งวันก็มี เปิดเครื่องต้มน้ำร้อนทิ้งเอาไว้ทั้งวันก็มี เราก็ต้องพยายามดู

เล็กๆ น้อยๆ เราก็อย่าไปมองข้าม ถึงมันจะมีมากแต่เราก็รู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์ แล้วก็รู้จักประหยัดกันบ้าง เครื่องใช้ไม้สอยต่างๆ เราก็เก็บให้เข้าที่เข้าทางให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ใช่ว่าเอาไปใช้แล้วก็ทิ้งระเกะระกะ ทิ้งมันไปทั่ว ก็ต้องรู้จักเป็นคนมีระเบียบ ถึงจะมากจะน้อยก็ให้เป็นคนมีระเบียบ เห็นความลำบากมาก่อน กว่าจะได้มีได้ใช้กันก็ลำบากกันมาหลายปี ตั้งแต่ก่อนนี้ฟืนไฟก็ไม่มีก็ลำบาก ต้องไปขอไปต่อมาใช้ ดึงมาใช้

ทุกวันนี้ อะไรมันก็ฟุ่มเฟือย เราก็พยายามตัดความฟุ่มเฟือยออก ตัดความฟุ้งเฟ้อออก ให้เหลือตั้งแต่ความประหยัดความมัธยัสถ์ แต่ไม่ให้ใช้ให้เกินด้วยอำนาจของกิเลส ใช้ให้เกิดประโยชน์ รู้จักรักษา ห้องส้วมห้องน้ำ ที่พักที่อาศัย ที่อยู่ที่หลับที่นอน เราต้องดูให้ดี ไม่ใช่ว่าทิ้งระเกะระกะเกลื่อนไปทั่ว

ถ้าเราขาดการวิเคราะห์ขาดการพิจารณา มันก็มีตั้งแต่อำนาจของกิเลสนั่นแหละ นั่งบนหัวอกของเราตลอดเวลา อะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็จะล้มจะตาย พึ่งตัวเองไม่ได้ ถ้าไปอยู่ที่อื่นก็ยิ่งหนักเข้าไปกว่านี้อีก เราก็พยายาม อะไรที่มันเกินความจำเป็นเราก็พยายามลดพยายามละออกไป เอาเฉพาะสิ่งที่เป็นประโยชน์ ประโยชน์แล้วก็ประหยัด ให้ถึงที่สิ้นสุด ให้ถึงจุดหมาย

แต่ละวันแต่ละเดือนแต่ละปี แต่ละวันนี่ต้องใช้เงินเยอะ แต่ละวันเราก็พยายามตัดส่วนเกินออกไป เงินทองก็ยิ่งหายาก ยิ่งทุกวันนี้เศรษฐกิจต่างๆ ก็แพง ข้าวของแพง ข้าวยากหมากแพงกันไปหมด ไม่ว่าเฉพาะที่เรา ทุกที่เลยทีเดียว เป็นทั้งระบบของประเทศเลยทีเดียว จะรบราฆ่าฟันกัน

อะไรเราประหยัดได้ก็รีบประหยัด รีบช่วยกันได้ก็ช่วย ไม่ใช่ว่าไปอย่างไร ต้นเหตุเป็นอย่างไรไปอย่างไรเราไม่ทราบ เรารู้ตั้งแต่ว่าปลายผลขอให้ได้ใช้สะดวกสบาย ถึงจะสะดวกสบายเราก็ต้องรู้จักประหยัด ประหยัดทุนเท่าที่เราจะประหยัดกันได้ อย่าไปฟุ้งเฟ้อ เรื่องของอยู่ของขบของฉันก็เหมือนกัน อะไรพอลดได้ก็ลด อะไรพอละได้ก็ละ มันมากมาย

ถึงญาติโยมเอามาถวายมาทานมากมาย เราก็รู้จักประหยัด รู้จักคุณค่ากันเสียบ้าง ไม่ใช่ว่าทิ้งระเกะระกะไปทั่ว ไม่ใช่เฉพาะญาติโยมที่เข้ามา ญาติโยมที่มาช่วยการช่วยงาน ทั้งพระทั้งชี ถ้าพวกเราไม่ทำเป็นตัวอย่าง ใครเล่าจะทำให้เป็นตัวอย่างได้ พวกเราก็ต้องช่วยกัน ถ้าหลวงพ่อไม่อยู่ด้วยยิ่งจะหนักลำบากเข้าไปอีก ก็ต้องพยายามกัน

เอาล่ะ วันนี้ก็ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจเอา