หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2556 ลำดับที่ 116

หลวงพ่อฝากไว้ ปี 2556 ลำดับที่ 116
พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย วัดป่าธรรมอุทยาน)
ในวันที่ 25 กันยายน 2556

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ต่อเนื่องให้ชัดเจน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาเราได้สร้างความรู้ตัวแล้วหรือยัง เราได้วิเคราะห์กายวิเคราะห์ใจของเราให้ต่อเนื่องกันแล้วหรือยัง เพียงแค่เรื่องการหายใจเข้าออกพวกเราก็ขาดการสนใจ รู้อยู่ได้เป็นบางช่วงบางครั้งบางคราว แต่ความสืบต่อความต่อเนื่อง ความรู้สึกรับรู้ต่อเนื่อง เขาเรียกว่า ปัจจุบันธรรม ทุกขณะลมหายใจเข้าหายใจออก ตรงนี้เราขาดความสืบต่อ เราพยายาม พยายามประคับประคอง

อานิสงส์ส่วนอื่น บารมีส่วนอื่นก็พากันทำกันมาดี มีศรัทธามีความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย เชื่อบุญ เชื่อบาป เชื่อกรรม แต่การทำความเข้าใจว่าวิญญาณในขันธ์ห้าของเรานี่เป็นอย่างไร เขาเกิดอย่างไร ทำไมเขาถึงหลง หลงในขันธ์ห้า ขันธ์ห้ามีวิญญาณเป็นตัวสุดท้ายเป็นกองสุดท้าย เขารวมกันเป็น 5 ขันธ์ 5 กองได้อย่างไร

เราต้องมาเจริญสติ มาสร้างปัญญาตัวใหม่ เข้าไปหมั่นพร่ำสอนใจ ไปหมั่นอบรมใจ เราอบรมในภาพรวม แต่เรายังไม่เห็นตัวตนของเขาจริงๆ นอกจากบุคคลที่เห็นตั้งแต่เขาเริ่มก่อตัว เขาคลายออกจากความคิด ออกจากอารมณ์ต่างๆ ถึงจะเห็นตัวตนของใจ ตัวตนของใจอยู่ในความว่าง ในความว่างนั้นมีความรู้สึกรับรู้อยู่ มันก็หลายสิ่งหลายอย่างที่จะสะสางเข้าไปถึงตรงจุดนั้น ก็ต้องอาศัยตบะบารมีเพราะว่าเขาสะสมเกาะกำบังเขามาตั้งนานไม่รู้กี่กัปกี่กัลป์ เราจะไปละออกทีหนึ่งทีเดียวก็ไม่ได้ ค่อยสร้างตบะ สร้างบารมี

ใจเกิดความอยากก็ละความอยาก ใจเกิดความโลภก็ละความโลภ ใจเกิดความโกรธก็พยายามละความโกรธ ในสิ่งตรงกันข้าม ให้อภัยทาน อโหสิกรรม ไม่เห็นแก่ตัว ไม่เห็นแก่ความเกียจคร้าน เพิ่มความขยันหมั่นเพียรในกายในใจของเราให้เต็มเปี่ยม มองโลกในทางที่ดี คิดดี ทำดี การกระทำของเราก็ต้องถึงพร้อม ข้อวัตรปฏิบัติขัดเกลาต่างๆ ทั้งหยาบทั้งละเอียด ก็เพื่อที่จะละกิเลสออกจากใจของเราอย่างเดียว ศีล สมาธิ และก็ปัญญา ก็เพื่อที่จะละกิเลสออกจากใจของเรา กิเลสมันเกิดขึ้นที่ตรงไหน อาการเป็นอย่างไร เราต้องพยายามรู้ เห็น ถึงจะละได้ อยากปล่อยอยากวาง อยากดับทุกข์ได้ แต่ไม่รู้จักจุดละ จุดดับ จุดวาง มันก็ละไม่ได้ เพียงแค่การเจริญสติให้ต่อเนื่องก็ทั้งยาก เราก็ต้องพยายามไม่เหลือวิสัย

พยายามสร้างอานิสงส์ให้มีให้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา เราก็จะได้เป็นบุคคลที่เข้าวัด ทำกายให้เป็นวัด ทำใจให้เป็นพระ เจริญสติจนเป็นเอง จนไม่ได้ฝึก จนขัดเกลากิเลส อะไรยังเหลืออยู่อะไรยังที่จะต้องชำระสะสาง เราต้องทำความเข้าใจนะ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชี อยู่ด้วยกันหลายคนหลายท่านก็พยายามขยันหมั่นเพียร เคยสร้างบุญสร้างอานิสงส์มาร่วมกันนั่นแหละ ถึงได้มาอยู่ร่วมกัน อีกสักหน่อยก็ต้องได้พลัดพรากจากกัน เพราะว่าเป็นกฎของไตรลักษณ์ กฎของความเป็นจริง ไม่ได้พลัดพรากจากกันตอนตาย ก็ต้องได้พลัดพรากจากกันตอนเป็น ขณะที่เรายังมีลมหายใจอยู่ยังไม่ถึงเวลา เราพยายามสร้างคุณงามความดี สร้างประโยชน์ให้มีให้เกิดขึ้นกับตัวของเรา กับหมู่กับคณะ กับสถานที่ ทำกายของเราให้มีความสุข ทำใจของเราให้มีความสุข ไม่ใช่ว่าบวชเข้ามาแล้วมาสร้างสะสมตั้งแต่ความเห็นแก่ตัว มาสร้างแต่ความเห็นความเกียจคร้าน คอยเพ่งโทษคนโน้นเพ่งโทษคนนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละไปเที่ยวระรานคนโน้นเที่ยวระรานคนนี้

ในหลักธรรมท่านให้เจริญสติเข้าไปแก้ไขตัวเราเอง ขนาบตัวเอง ปรับปรุงตัวเราเองอยู่ตลอดเวลา สอนตัวเราเองอยู่ตลอดเวลา จนล้นออกไปสู่หมู่สู่คณะ ในระดับของสมมติ ต่างฝ่ายต่างก็มีความสมัครสมานสามัคคี ช่วยเหลือซึ่งกันและกันการบวชเข้ามานี่ก็สำคัญ บวชเข้ามาเพื่อลด เพื่อละทิฏฐิ ละมานะ ละความเกียจคร้าน ละความเห็นแก่ตัว มาสร้างความขยันหมั่นเพียร อยู่ที่ไหน อยู่คนเดียวเราก็แก้ไขเรา อยู่หลายคนเราก็แก้ไขเรา ไม่ใช่บวชเข้ามาแล้วก็มาสร้างความเกียจคร้าน หมักหมมความเกียจคร้านให้กับตัวเราเอง มีแต่ความเห็นแก่ตัว อยู่ที่ไหนก็มีแต่ใจจมปักลงไปเรื่อยๆ แทนที่จะเจริญขึ้น ก็ต้องพยายามนะ ไม่ว่าพระว่าโยมว่าชีช่วยกัน

อีกสักหน่อยพายุก็จะเข้ามาแล้วแหละ ใกล้เราแหละ พายุใกล้จะเข้ามา อีกสักหน่อยน้ำก็จะเต็มบ่อ ใกล้จะออกพรรษา วันงานออกพรรษาช่วงขึ้นสิบห้าค่ำเดือนสิบ แรมสิบห้าค่ำเดือนสิบก็จะได้มีลงอุโบสถสังฆกรรมกันอยู่ที่วัดเรา คงจะเป็นอุโบสถสุดท้ายที่หมู่คณะที่จะมาร่วมด้วย ก็ขอเชิญพี่น้องเรามาสร้างอานิสงส์ร่วมกัน ส่วนงานในวัดมีอะไรเราก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความสะอาด ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ตั้งแต่ปากทางจนถึงก้นครัว

มองบน มองล่าง มองกลางใจของเรา อะไรไม่ดีเราก็รีบแก้ไข อย่าไปผัดวันประกันพรุ่ง ภายนอก ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ห้องส้วมห้องน้ำ ที่พักที่อาศัย เราก็พยายามดู ห้องส้วมห้องน้ำแต่ละห้องพยายามเดินไปดูหน่อยนะ บางทีก็เห็นเปิดน้ำทิ้งเกลื่อนไปเลยก็มี บางทีก็อกจุดแต่ละจุดเราก็ต้องพยายามประหยัด น้ำก็รู้สึกว่าจะแห้งเหือดลงไป ถ้าเราไม่รู้จักพากันประหยัดมันก็ลำบาก ทั้งน้ำทั้งไฟ ทั้งทุกอย่างนั่นแหละ ถึงจะมีมากมีน้อยเราก็รู้จักประหยัดมัธยัสถ์ ให้รู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์ ไม่ใช่ตอนนี้ มีความเห็นที่ถูก รู้จักใช้ให้ถูก ให้ได้ประโยชน์ให้มากๆ มากมาย ถ้าเรามีตั้งแต่สุรุ่ยสุร่าย ไปอยู่ที่ไหนก็มีตั้งแต่ความเสื่อม

เอาล่ะ วันนี้ขอเจริญธรรมเพียงเท่านี้ พากันไหว้พระพร้อมๆ กัน พากันไปสร้างสานต่อทำความเข้าใจกันเอา